Zoals iedereen weet stond het leven behoorlijk stil vanaf midden maart 2020. Tenminste dat van de mens, want het paardenleven heeft geen boodschap aan Corona.  Natuurlijk ging ik dus iedere dag met goede moed naar stal.  Ik werk in de zorg dus ons leven was helemaal niet zo heel veel anders dan normaal.

Alleen kon mijn instructrice niet meer komen maar dan maar zelf een beetje aanrommelen, toch?
Dus ging ik lekker met Pretje wandelen, grondwerk doen en lange lijnen oefenen.

En bij Sunny dekje opleggen, want dat gaat supergoed.  Dus laten we eens een zadeltje proberen... Zodra mijn prinses en ik alleen in onze bubbel zitten,  samen zonder anderen, dan gaat dat allemaal zo makkelijk. Zadel erop, maar de singel vastmaken lukt helaas nog niet .
Geen probleem, want  ik had haar gekocht om haar een goed leven te geven en niet perse om te berijden.  Maar als het allemaal zo goed gaat, dan kunnen we het toch proberen?

Intussen heeft mevrouw 'de directrice of prinses' een bitloos hoofdstel in of om, hoe je het wilt noemen, en daar doet ze het fantastisch op. Bijna net echt rijpaard hahaha, maar we zijn er nog lang niet hoor. Het begin met hangen over haar rug is ook gemaakt, en ze accepteert het gewoon...

Toch ga ik niet te snel, ik heb respect voor haar issues en wil het echt heel rustig opbouwen.  Tussen al deze zadelmak- dingetjes door, heb ik mevrouw ook leren springen.  Springen kunnen paarden al, maar ik bedoel dat ze het dan ook op commando moeten doen.

Intussen doe ik met haar en met Pretje alles aan de hand, dat ik ook op hen zou kunnen doen en ik zeg eerlijk, dat is echt zo geweldig. Dat maakt het dan ook zo makkelijk om haar alle tijd van de wereld te geven. Ze is tenslotte pas vijf jaar en groeit nog door, dus we doen rustig aan.

Maar ik ben wel benieuwd of jullie zo een paardje zouden aanschaffen want ik hoor steeds vaker dat het wel erg bijzonder is.  Sunny is het levende bewijs dat een stempel 'staatsgevaarlijk' niet meteen ook echt zo is.
Ik leef nog en we kroelen zo af en toe, de prinses is niet zo'n kroelkip maar we zijn niet allemaal hetzelfde, toch?

En hoe gaat het verder?
Wat denken jullie?

Wordt vervolgd!!!

Haar naam is Ireen ( naar haar moeder Ida), ik gaf haar de naam Millana. Zoals ik al eerder vertelde betekend Millana 'één uit duizenden' en dat is zij voor mij!

Sinds een paar weken is Millana in mijn leven
Ik noem haar eigenlijk altijd gewoon Millana. Haar karakter wordt steeds meer zichtbaar. Millana is speels, nieuwsgierig én een grote knuffelkont. Als ik haar roep komt ze meestal wel in een galop mijn kant op, om dan vervolgens op een halve meter voor mij tot stilstand te komen. Dan kijkt ze mij aan van “goed hé, ik stopte op tijd” met daarbij een heel
blij hoofd haha.

Groter & sterker
Nu moet ik erbij zeggen dat ze dit in de eerste week ook een paar keer deed en dus niet op tijd stopte. Ze kreeg toen uiteraard op haar lazer van mij. Ja, nu hoor ik je lachen... maar ze is een behoorlijke bonk spieren en dat komt hard aan. Nu is ze nog schattig en 1.37 m., maar straks is ze groter en nog sterker en kan het verkeerd uitpakken wanneer ze niet mijn ruimte respecteert. Oké, ergens was het ook wel grappig.
Maar ze snapt nu dat het niet goed is mij opzij te duwen en let dus al beter op. Haar trotse blik als ze iets goed doet is geniaal.

Puber alert!
Millana probeert nu af en toe uit hoe ver ze kan en mag gaan. Ze is echt een puber! Ik zie het vaak al aan haar blik, die is zo expressief. Inmiddels kent ze heel goed de woorden; om, terug en Prrrrrrt met haar naam om te komen. Vandaag liet ik haar voor wat lekkers een beginnende buiging doen. Ik beloonde haar vrij snel omdat ze een heel goede poging deed. Toen ik het haar nog eens vroeg werd ze kribbig. Ik staakte direct en voeg iets dat meer simpel is als “terug”. Ze werd boos en draaide haar kont. Ik waarschuwde haar. Ze deed het nog eens en dreigde met haar achterkant, ik dreef en joeg haar weg. Ze
kwam terug, want ze wilde graag spelen en mijn aandacht. Ik vroeg haar nogmaals “terug” en toen deed ze het keurig. Ik heb haar natuurlijk goed beloond. Spelenderwijs probeer ik haar het één en ander aan te leren. Burberry, haar maatje en de pony van mijn bonusdochter, komt vaak ook even kijken of hij wat lekkers kan verdienen door bijvoorbeeld een prachtige jambet te laten zien. Zelfs de kleine bonte minishet Sterre doet soms een poging door te steigeren of een jambet te tonen (tenzij ze haar buikje al tonnetje
rond heeft gegeten want, dan passen er waarschijnlijk geen snoepjes meer bij hihi).

Speels ontwikkelen
Een jong paard moet je natuurlijk niet overvragen, maar ik probeer haar zo nu en dan wel te prikkelen. Al onze speel- en oefenmomenten zijn kort en duren maximaal vijftien minuten. Ik wissel veel af in wat we doen. De ene keer ga ik haar poetsen en til al haar benen even op, de andere keer daag ik haar uit om wat rek- en strekoefeningen te doen. Soms doe ik ook gewoon helemaal niks bijzonders dan gewoon knuffelen. Ze heeft nog alle tijd om lekker te groeien en te leren.

Benieuwd naar de toekomst
Ontzettend benieuwd ben ik naar hoe ze gaat worden als ze ouder wordt en hoe ze zich de komende tijd gaat ontwikkelen. Nieuwsgierig naar hoe onze band gaat worden, hoe groot ze wordt, haar kleur (de meeste Fuchs paarden worden hoe ouder, hoe donkerder) en haar karakter.

Maar ze is nu al geweldig!