CAO Paardensport: een conclusie?

Gastblog*: Sanne Hubner

En ja, de titel bevat een vraagteken. Want valt er eigenlijk wel een conclusie te trekken als uit de vorige columns blijkt dat er nog zo veel verdeeldheid is? Alleen al over wie zich er hard voor gaat maken, en ook vooral hoe. Zoals in mijn vorige columns te lezen is heb ik getracht verschillende partijen aan het woord te brengen over hun bevindingen over een CAO. Zo hebben we de voor en tegens naast elkaar kunnen leggen. Wat vooral opvalt is dat ze eigenlijk allemaal wel voor een CAO zijn, of iets wat hierop lijkt. In deze column breng ik graag de verschillen en overeenkomsten aan bod.

De eerste partij die aan het woord kwam was de FNV, die zich hardmaakt voor zijn leden gaf aan dat ze graag een cao zien voor de paardensport, zoals ze dat eigenlijk voor elke branche graag zouden willen. Maar ze hebben ook aangegeven dat het dan voort moet komen uit de leden zelf. De FNV wil best de woordvoerder zijn, maar heeft de input van de leden nodig.  

Een vraag die ik alle partijen heb gesteld is de volgende: 
Welke obstakels staan er volgens u momenteel in de weg om een CAO Paardensport (op korte termijn) te realiseren?

Werkgevers hebben er geen belang bij. En werknemers zijn niet georganiseerd via de vakbond. Als er niet van hogerhand (de overheid) dwang komt, zullen de werkgevers niet in beweging komen en voor problemen als personeelstekorten op zoek gaan naar andere oplossingen (arbeidsmigranten, kennismigranten, stagiaires etc.).- 
Zoals de FNV aangeeft heeft het vooral te maken met de weerstand van de werkgevers. 

Opvallend is dat Bianca Schoenmakers een overeenkomend antwoord heeft. 

Welke obstakels staan er volgens u momenteel in de weg om een CAO hippische sector te realiseren? 

Bianca; De sector zelf vooral. 6 daagse werkweek waarin 50/80 uur gemaakt wordt en voor 40 uur betaald wordt is zo normaal, dat werkgevers een CAO niet echt zullen zien zitten. Het zal ze echt opgedragen moeten worden en dan zal er ook controle en handhaving plaats moeten vinden. 
Er zijn binnen het hippische vak ook veel te veel werknemers die zo van het vak houden dat ze de dingen voor lief nemen en niet moeilijk zullen doen over regels die niet nageleefd worden, omdat ze bang zijn hun geliefde baan te verliezen. 

Bianca Schoenmakers

De FNRS heeft hier dan weer een ander beeld bij en kijkt er vanuit de werkgever naar. Want zoals Haike zegt; “Ook is het de vraag of paardrijden dan nog wel toegankelijk blijf voor het grote publiek”. 

Iets wat we de afgelopen tijd natuurlijk hebben gemerkt is de aanzwellende inflatie. Ook de hippische sector blijft niet achter, alles wordt duurder; hooi, stro, de paarden zelf, om nog maar te zwijgen over de huidige energie en gasprijzen. 

Welke obstakels zijn er volgens u momenteel om een hippische cao tot stand te brengen?

Haike; De hippische branche is een beetje het verhaal van de kip en het ei. Het is dan ook de vraag wat kun je je veroorloven als branche? 
Wanneer we een klassieke cao afsluiten dan is het de vraag hoeveel de prijzen zouden moeten stijgen om dit te kunnen betalen. Ook is het de vraag of paardrijden dan nog wel toegankelijk blijft voor het grote publiek.

FNRS is initiatiefnemer van het Platform Ondernemende Sportaanbieders (POS), ruim 6000 ondernemers in 18 verschillende sporten zijn hierbij aangesloten. Dit is ook een prima plek om met elkaar de voor- en nadelen van een cao te bespreken.  Niet iedereen met een bestaande cao is daar ook tevreden mee en niet iedere branche in de sport is met elkaar te vergelijken.

Ondanks de gelijkenissen is het nog steeds onduidelijk wie dan “de aangewezen” partij is ie cao zou kunnen realiseren. Bij rondvraag zijn er veel mensen die het graag “binnen de sector” houden. Het is immers een bijzondere sector, want ondanks dat een cao verbetering zou brengen zijn er heel veel mensen die het werk met zo veel liefde en passie doen dat ze liever blijven met slechte arbeidsvoorwaarden dan een beroep wat ze niet leuk vinden. Een vakbond spreekt ze wel aan, maar het lidmaatschap meestal niet. Waarom moet ik ergens voor betalen als ik alleen maar verbetering in mijn sector wil?

Wat bedoel je precies met als er voldoende leden zijn? 

Leden zorgen voor naleving van de cao. Omdat een vakbond de cao ondertekent mogen haar leden wijzen op het niet naleven van de cao. Zij zijn dus de inspectie. De FNV kan namens een lid, of vaak namens meerdere leden, een rechtszaak aanspannen. Onze leden genieten dan ook het voordeel van de uitkomst van die rechtszaak. Het kan dan bv zijn dat wat de rechter besluit, alleen voor leden geldt en niet voor de niet-leden. Hoe meer leden er zijn, hoe meer de werkgever de druk voelt zich aan de wet (de cao) te houden. Daar waar nu de arbeidsinspectie soms ver weg is of lijkt, zijn de medewerkers die vakbondslid zijn natuurlijk dichtbij.

Ook werd de vraag aan de FNRS gesteld. De FNRS is een organisatie voor de werkgever en niet per se voor de werknemer. Maar ze zijn wel bezig om aan de werkgevers duidelijk te maken dat als ze op deze voet doorgaan; Hard voor weinig, nooit chagrijnig, ze dan ook niet het personeel gaan krijgen of gaan vinden voor korte of langere termijn. 

Hoe denkt u dat er dan verbetering zou kunnen komen? 

Haike; Er wordt een onderzoek gedaan door de FNRS, naar mensen die een hippische opleiding volgen. Momenteel wordt dit onderzoek uitgevoerd bij van Hal Larenstein en Aeres groep om te zien waar de mensen in opleiding voor gaan. Zodat er een idee is wat deze mensen gaan doen en wat ze van belang achten voor hun toekomst. De huidige generatie is volgens werkgevers vaak niet geschikt voor de hippische branche. Maar het is heel makkelijk om het af te schuiven op de toekomstige werknemers als je zelf niet openstaat voor verbetering. Het is dus ook vooral in de spiegel kijken, vooral ondernemers kunnen ontwikkelen in de professionaliteit en ook hoe er met jonge mensen omgegaan moet worden. 

Als je mensen wilt behouden zal je daar moeite voor moeten doen. Zo zijn er ook veel mensen die de paarden business verlaten omdat ze het zich niet kunnen veroorloven om erin te blijven werken. En dat kan je deze mensen niet kwalijk nemen. Daar moeten we wat aan doen en de branche moet in de spiegel kijken. 

Bianca Schoenmaker en Haike Blauw zitten wat dat betreft meer op 1 lijn. Zij zijn ook van mening dat het begint bij de werkgever. Alleen is dat natuurlijk een grotere vis om op te jagen dan de visjes in de werknemerspoel. Want die werkgevers, wat verwachten zij van hun personeel? En is dat hedendaags nog wel reëel? 

Kijkend naar de situatie voor de huidige en toekomstige werknemers en werkgevers, welke tip zou u ze, als u kijkt naar uw eigen ervaringen, mee willen geven?

Bianca; Als je goede mensen wilt houden, laat je waardering aan ze blijken. Wanneer je structureel onderbetaald, zullen alle goede, verantwoordelijke en hardwerkende personeelsleden verdwijnen naar andere sectoren.

Al met al zal het vooral een uitdaging worden om een cao te creëren laat staan deze door te voeren. Een uitdaging waar, zo blijkt, de paardensector nog niet klaar voor is. Wat wel opvalt is dat op veel plaatsen het motto; Hard voor weinig, nooit chagrijnig, terugkomt. Veel medewerkers missen waardering. En gelukkig is het niet overal hetzelfde, maar toch wil ik graag benadrukken hoe belangrijk die waardering is. 

Op het internationale toneel wordt al wel meer waardering getoond voor de grooms. Op grote events worden ook de grooms weergeven op de grote schermen in de piste. Het is dus niet meer alleen de ruiter en het paard die worden “voorgesteld” maar ook de groom. Die erkenning voor de groom die achter de schermen alles geeft om het paard in topconditie te houden voor de ruiter, is al een hele stap. Veel grooms zijn er heel blij mee. Het zou natuurlijk mooi zijn als dit als voorbeeld wordt meegenomen naar de nationale concoursen. En ook achterblijft op de stallen waar deze worden georganiseerd. Om het personeel een keer in het zonnetje te zetten. Om in elk geval het algehele gebrek aan waardering in de sector een beetje minder te maken. 

De hele serie CAO Paardensport

* = Geschreven teksten worden standaard beschermd door het auteursrecht. Zonder toestemming van de auteur mag een tekst niet zomaar worden overgenomen voor gebruik door een ander. Wilt u een tekst geschreven door een ander kopiëren dan dient u de schrijver van de tekst te benaderen en toestemming te vragen.