Centered Riding: afrekenen met de stoelzit !

Op PaardenColumns hebben we nog geen instructie artikelen of series. Dit komt omdat we niet specifiek in één hoek van de paardensport willen gaan zitten.
We vinden Western Riding net zo leuk als de klassieke Engelse manier. En we hebben een artikel over Polosport en Vrijheidsdressuur. Paardensport is zo veel omvattend dat je moeilijk óveral iets van kan weten. Daarom is het goed om af en toe je horizon te verbreden (voordat je al een oordeel klaar hebt).

Maar we zijn heel blij dat Elsa Boddéus ons alles vertellen over Centered Riding. Velen van jullie hebben daar vast over gehoord, maar wat is het nu precies?  Elsa zal ons aan de hand meenemen in een manier van paardrijden die eerlijk en vriendelijk is voor paard en ruiter. Geen vaag gepraat maar duidelijk taal die is te begrijpen voor zowel de beginnende als ervaren ruiter. En speciaal geschreven voor PaardenColumns!

Deel 2: Afrekenen met de stoelzit
Het was een van de eerste dingen die ik ontdekte toen ik met Centered Riding begon: ik had nooit leren zitten. Daarom zat ik al dertig jaar lang in de stoelzit. Niet alleen op een stoel, maar ook op mijn paard. Misschien heeft iemand me daar wel eens op gewezen, maar dat is dan nooit tot me doorgedrongen.

De stoelzit zorgt voor heel wat problemen bij het rijden.
De voornaamste is, dat je in de stoelzit uit balans bent. En dat betekent:

• Bewegende onderbenen in draf
• Instabiele teugelvoering
• Niet effectief kunnen lichtrijden
• Uit het zadel komen bij draf doorzitten en galop
• Paard kan niet aan de teugel komen

En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Van de stoelzit spreken we als de ruiter op het paard zit alsof hij in een stoel zit. Dus met de benen voor het bovenlichaam. Op een stoel is de stoelzit heel plezierig, maar hij is ongeschikt om paard te rijden. Op foto 1 zie je Rolf, die de stoelzit demonstreert op Iris.