Dáággg huiswerk, Hallo paardrijden!

Theresia kocht op 15-jarige leeftijd een paard. Met krantenwijkjes en oppassen had zij geld gespaard voor haar grote droom: een eigen paard.  Zij kwam echter niet uit een 'paardengezin' en wist nauwelijks waar ze aan begon.

Nu het zesde deel van deze nieuwe serie!
-------------------------------------------------

In de winter van 1982-1983 stond mijn paard in pension bij de Familie de Jong. Dit was een rare familie! Pa De Jong was een erg dominante man. Ma was een stille maar strenge huisvrouw, de twee dochters waren introvert maar best wel aardig en Jan was een onzeker jongeman. Dit laatste kwam vooral door zijn über dominante vader. Gelukkig was hij lief tegen mijn paard, hij hield van haar. Net als ik.

Serie: Een puber koopt een paard

Stal achter het huis
Princess stond in een stalletje achter het huis, naast een andere pony, die van één van de dochters was. Ze keek er echter nauwelijks naar om. De familie De Jong vond Princess prachtig maar eigenlijk te mooi voor mij. Ze vielen mij vaak lastig door vragen te stellen over mijn leven en thuissituatie:
Waarom moest ik geen huiswerk maken, waarom ik zo vaak bij mijn paard was...

Alle tijd, altijd
Ja, ik was er vaak. Huiswerk deed ik niet meteen na school maar 's avonds laat of vlak voor de school begon.  Maar ik was iedere middag bij mijn paard.
Alle ingrediënten waren aanwezig om er een hele leuke winter van te maken.

Maar helaas is me dat niet gelukt. De familie bleef een beetje vijandig naar mij. Ik betaalde braaf het pensiongeld, Jan kreeg dit geld omdat hij de stallen 'deed' maar toch bleef het bij één winter.  Nooit, maar dan ook nooit, vroegen ze mij binnen voor een kopje thee,  zelfs de betaling werd buiten gedaan.  Ik was slechts een pensionklant en een rare meid.

Samen met mijn paard
Maar ondanks dat was het toch een hele mooie winter.  Iedere dag maakte we een wandeling of een ritje over de hei en door de bossen. en vaak gingen we even naar de omgeving van de vorige stal bij de oude dame, om herinneringen op te halen.

Ook maakten we kennis met mensen van de manege. De manege mensen vonden dat ik een 'verrekte leuk paardje' had maar begrepen verder niets van mijn jonge leeftijd in combinatie met het jonge paard. Had ze rijke ouders? Nou zo zag ik er niet uit.  Hoe kwam die meid dan wel niet aan zo'n vos-beauty? Vreemde verhalen gingen al snel in het rond.

Spelenderwijs afgericht
Princess was inmiddels een volleerd paard. Ze was 100% verkeersmak en liet zich goed berijden. Ze liep al gauw mooi aan de teugel en ze was super gehoorzaam.
Hoe ik dat voor elkaar had gekregen?  Geen idee... ik deed maar wat.  Het kwam, achteraf gezien, voornamelijk door de lange wandelingen samen.  Later vanaf de rug, maar altijd rechtdoor en voorwaarts. Ze vond het leuk en 'vanzelfsprekend'.

Als ik haar inhield tijdens een galop begreep ze zelfs al de commando van galopwissel.  En zo dansten we in galopwissels wel eens de manege-ruiters voorbij, die ons stomverbaasd na keken.

Als echte puber had ik bovendien nauwelijks angsten en praatte non-stop over mijn gevoelens (tegen het paard). Misschien heeft dat geholpen.. het ging allemaal vanzelf en ik reed eigenlijk alleen maar buiten in de bossen. Grote voltes, kleine voltes, van hand veranderen, kwam allemaal pas veel later....

Lange termijnplanning. Wat is dat?
Aan de winter kwam een einde en aan het pensionverblijf bij de familie de Jong ook.  Ik was niet meer welkom voor het komende winterseizoen. Jan had een traan in zijn oog terwijl hij mij vertelde dat zijn ouders mij een beetje slecht voorbeeld vonden voor hun dochters.... Hij zou Princess enorm gaan missen, misschien mijn vrijgevochten karakter en aanwezigheid ook wel, maar dat hield hij voor zich.

Ik vond het jammer maar dacht er verder niet over na.  De komende winter was weer zóver weg en we zouden vast wel weer een pensionstal vinden.

Langetermijnplanning is tenslotte niet iets dat in een puber-brein een rol speelt.