De complete puzzel

Serie: Op naar de top!

We parkeerden snel en toen zagen we de orthopedist lopen. Hij was net klaar dus we konden even rustig praten, wat heel fijn was na alle haast en stress.

De moeite waard
Halsproblemen zoals die van Zoë worden vaak onderschat en hij is bang dat we bij Zoë ook niet goed genoeg weten wat er aan de hand is in die knik. Voor een behandeling wil hij dus een CT hebben. Met die extra informatie kan een goede inschatting gemaakt worden of behandelen nut heeft en wat de beste manier is. Maar een CT is niet zomaar iets qua kosten en risico’s dus hij raadde ons aan om er even rustig over na te denken.

Dat betekende: Niet hier en nu overhaaste beslissingen nemen, maar lekker terug naar huis en dan te zijner tijd de CT laten maken. Het neurologische probleem is, hoewel vervelend en iets om rekening mee te houden, niet het einde van het gebruik als rijpaard en het verergert waarschijnlijk niet.

Eindelijk weer bij Zoë
Dat was een hele opluchting, ze mocht dus gewoon mee naar huis! Na dit gesprek zochten we snel Zoë op. De arme meid had het duidelijk pittig gehad de afgelopen dagen en ze was heel blij om ons te zien. Na haar even van top tot teen te hebben bekeken en na de nodige knuffels en kriebels gingen JJ en ik op zoek naar koffie en de andere dierenarts.

Die zat alweer in een spoedoperatie dus we moesten even wachten tot ze tijd had om ons bij te praten. Dat gaf ons de tijd om even bij te komen en alle informatie te verwerken.

Op dieet
Ook deze dierenarts nam uitgebreid de tijd om al onze vragen te beantwoorden. De voornaamste uitkomst bij de inwendige onderzoeken was dus de EMS. Om dit onder controle te krijgen moet Zoë van de vetophopingen af komen en dat betekent flink op dieet. Met onze manier van huisvesting (de paddock paradise) zal Zootje met een graasmasker op moeten leren leven zodat haar inname van hooi beperkt wordt. Als ze hersteld is van de spierbiopten mogen we voorzichtig training gaan opbouwen om zo extra te helpen bij het afvallen. Op de kliniek was ze gewogen op 520 kg en daar mag ongeveer 30 kg van af.

Op naar huis
Met heel veel nieuwe informatie, heel veel meer duidelijkheid en eigenlijk nog maar 1 onzekerheid konden we vertrekken. Zoë stond redelijk vlot op de trailer. Die was natuurlijk ook blij om weer naar huis te gaan, en rond 22.00 vertrokken we weer richting Nederland.

Voordeel van zo laat rijden was dat het heel rustig was op de weg. Ondanks de vreselijke weg in België konden we dus redelijk vlot doorrijden. Helaas kwamen we in Nederland nog in wegwerkzaamheden terecht waardoor we een eind moesten omrijden, maar Zoë gedroeg zich keurig en rond 3.00 stapte ze thuis van de trailer af.

Op de Kneuzenpaddock
De eerste anderhalve week heeft ze op onze “kneuzenpaddock” gestaan. Ze moest rust houden zodat de hechtingen goed bleven zitten en zo kon ik ook precies afgewogen hooi geven en haar laten wennen aan het graasmasker. Zoë was heel blij om weer thuis te zijn en ze gedroeg zich heel goed ondanks haar beperkte vrijheid. Haar dagelijkse uitstapje naar de poetsplaats vond ze erg gezellig en ze deed het keurig op de minimale hoeveelheid hooi.

Een laatste keer slikken
Een week later kreeg ik het verslag van het spierbiopt in de mail, en ik moet zeggen dat het best hard binnenkwam. De ataxie en EMS verklaren zoveel van Zoë’s klachten, het is alsof alle puzzelstukjes in elkaar vielen. Dat maakte dat ik bijna vergeten was dat er ook iets uit het spierbiopt kon komen. Toen we naar de kliniek gingen was ik er bijna zeker van dat Zoë PSSM2 had, maar na alle andere verklaringen die we hadden gekregen had ik er even niet echt meer rekening mee gehouden dat dit ook een mogelijkheid was. Je raadt het al wel nu denk ik, in de spierbiopten hebben ze gezien dat Zoë de spierziekte PSSM2 heeft. Het laatste missende puzzelstukje dat alle overgebleven klachten verklaart.

Eindelijk antwoorden
Het is een hoop om te verwerken en er gaat een hoop moeten gebeuren om de 2 ziekten goed te kunnen managen. Ik zal later (als ik zelf ook alles erover weet) meer informatie geven over de aandoeningen en het management hiervan. Het is natuurlijk niet te zeggen hoe het verder gaat ontwikkelen, maar we houden het positieve scenario voor ogen en we gaan keihard ons best doen.

Eindelijk is er duidelijkheid over waar Zoë last van heeft. Het zat niet tussen haar oren of in mijn hoofd. Zoë heeft gesproken en is eindelijk gehoord.

De hele serie: Op naar de top!