Een goed paard heeft geen kleur

'Een goed paard heeft geen kleur', is een verstandig gezegde. Maar toch zijn we allemaal gek op 'kleurtjes'. Of maakt het écht helemaal niets uit als het paard maar lief is? En een topper natuurlijk!

Allemaal kleurtjes:

Paarden kunnen verschillende kleuren hebben, en er zijn talloze kleurvariaties en patronen die voorkomen binnen verschillende paardenrassen en -soorten. De meest voorkomende kleuren bij paarden zijn:

Vos: Dit is een veelvoorkomende kleur waarbij het paard een oranje tot roodachtige vacht heeft. Ze hebben meestal een lichte manen en staart die dezelfde kleur hebben als hun lichaam.

Bruin: Bruine paarden hebben een bruine vacht met verschillende tinten, variërend van licht tot donker. Ze hebben vaak een zwarte manen en staart.

Zwart: Zwarte paarden hebben een volledig zwarte vacht, inclusief hun manen, staart en huid. In sommige gevallen kunnen ze een kleine witte vlek hebben op het voorhoofd of ergens anders op het lichaam.

Schimmel: Schimmels hebben een witte of lichtgekleurde vacht met donkere huidvlekken. Naarmate ze ouder worden, krijgen ze vaak meer donkere vlekken op hun vacht.

Palomino's hebben een gouden of crèmekleurige vacht met een witte of lichtgekleurde manen en staart. Ze kunnen variëren in tint, van licht tot donker.

Appaloosa's hebben een specifieke vacht met een basispatroon van gekleurde vlekken op een lichte achtergrond. Deze vlekken kunnen verschillende vormen en kleuren hebben. Het is een vak apart om deze kleuren goed te beschrijven en hen bij de juiste naam te benoemen!

Roans hebben een mengsel van witte haren met gekleurde haren, wat resulteert in een vacht met een gespikkelde of gemengde uitstraling. Er zijn verschillende soorten roans, zoals blauw roan (donkerder gekleurde vlekken op een lichte achtergrond) en rood roan (rode vlekken op een witte achtergrond).

Dit zijn de meest voorkomende kleuren maar er zijn er héél veel meer!

Toen ik vroeger een paard kocht wist ik één ding zeker: géén vos!!!  Dat vond ik een sááie kleur en nog lelijk ook.  Drie maal raden welke kleur de merrie had waar ik stapelgek mee was?  Een vos!  En nog één met drie witte benen en een onregelmatige bles... Who cares? Ze was de beste merrie ooit.

En dan nu de bijzondere kleurtjes die je niet dagelijks ergens in de weiland ziet lopen:

Champagne is een kleurgen dat resulteert in een lichtere huid, vaak met een roze tint, en een vachtkleur die varieert van licht tot donker met een gouden of amberkleurige gloed. De manen en staart kunnen ook lichter van kleur zijn dan de rest van het lichaam.

Perlino of cremello: Dit zijn kleurgenen die leiden tot een paard met een lichte vacht, blauwe ogen en een lichte manen en staart. Perlino paarden hebben een crèmekleurige vacht, terwijl cremello paarden een lichtere, bijna witte vacht hebben.

Smoky Black: Dit is een kleur die lijkt op zwart, maar het paard draagt het crème-gen waardoor de vacht een rokerige of bruine gloed krijgt.

Pinto: Pinto is geen specifieke kleur, maar verwijst naar een patroon waarbij witte vlekken worden gecombineerd met een andere basiskleur, zoals bruin, zwart, vos, etc. Er zijn verschillende soorten pinto-patronen, zoals overo, tobiano, tovero en sabino.

Dun: Dun is een kleurgen dat de vachtkleur van een paard lichter maakt en het haar een "verdunde" uitstraling geeft. Dun paarden hebben vaak een lichtere vacht met donkere manen, staart en benen. Ze kunnen ook een aalstreep op de rug hebben en strepen op de benen.

Wil je een paard fokken met deze bijzondere kleurstelling dan moet je veel weten over de kleurenleer bij paarden.

Een interessant boek hier over, alleen nog tweedehands te koop.

Maarrrrr.... een goed paard heeft geen kleur!
De uitdrukking "een goed paard heeft geen kleur" wordt vaak gebruikt in de paardenwereld en zegt alles over de kwaliteit van het paard, los van zijn uiterlijke kleur of verschijning. Het betekent dat de waarde van een paard niet alleen wordt bepaald door zijn kleur, maar door zijn capaciteiten, temperament, training en gezondheid. Kortom: vergeet de kleur, het gaat om wat je paard kan én hoe zijn of haar karakter is!

De oorsprong van deze uitdrukking komt uit het verleden en is ooit op een keuringsterrein of paardenmarkt ontstaan.  Paarden werden voornamelijk beoordeeld op basis van hun vermogen om een bepaalde taak uit te voeren, zoals werk op het land, rijden, trekken van karren, etc. De nadruk lag op de bekwaamheid en prestaties van het paard, ongeacht de kleur.

De uitdrukking benadrukt dus dat de kwaliteiten en eigenschappen van een paard, zoals zijn kracht, uithoudingsvermogen, gehoorzaamheid, temperament en trainbaarheid, belangrijker zijn dan zijn kleur. Het is een herinnering dat het niet verstandig is om uitsluitend op uiterlijke kenmerken als kleur en aftekeningen, te oordelen omdat een paard met een minder opvallende of mooie kleur net zo goed kan zijn als een paard met een dat bijzondere kleurtje...

Tegenwoordig wordt de uitdrukking ook vaak gebruikt omdat soms de kleur het állerbelangrijkste lijkt... 


Ook een leuk boek, beetje prijzig, dat wel...