Een stapje terug en drie sprongen vooruit

Serie: Projectpony Claudia - van marktpony naar kinderpony

In mijn vorige blog schreef ik helemaal lyrisch over de werkwilligheid van Claudia, en hoewel ik daar absoluut nog helemaal achter sta heb ik ook ervaren wat de keerzijde hiervan is. We maakten een vliegende start, maar er zat wel een randje aan. Claudia was snel boos en reageerde super heftig als ik haar een keer corrigeerde waarna ze dan volledig dichtsloeg. Onze samenwerking verliep daardoor steeds stroever en dat zette me aan het denken.

Nadat Clau weg is geweest heb ik de training redelijk weer opgepakt alsof er niets gebeurd was, maar het werd steeds duidelijker dat Claudia een stuk vertrouwen in mij kwijt was geraakt. Door dat wantrouwen konden we niet echt fijn samenwerken zonder steeds meer confrontaties te krijgen. Het was duidelijk dat gewoon door drammen niet de manier was, dus dan maar even een paar stapjes terug.

Terug naar het begin
Eerst weer het vertrouwen opbouwen, dus terug naar het begin. Voor Claudia en mij betekent dat eerst terug naar het loswerken. Op afstand duidelijke afspraken maken en dat geeft haar ook de kans om op “veilige” afstand te wennen aan mijn gedrag en commando’s. Eigenlijk kostte het maar een minuut of 10 voor we weer helemaal lekker samen konden werken op deze manier.

Toen het op afstand weer goed ging konden we ook weer dichterbij en in verbinding de afspraken bevestigen. Dus aan het touw aan de gang met meelopen, achterwaarts, halthouden en de aandacht erbij houden. Hierbij verliep het eigenlijk net zo als met het loswerken. Nadat we alle commando’s een keer door waren geweest ging het weer perfect. Claudia durfde zich weer wat meer te ontspannen en we waren weer meer samen bezig.

Na een week zijn we aan de slag gegaan met longeren en ook dat ging super netjes. Claudia reageerde weer fijner en raakte niet in paniek als ik haar een keer corrigeerde of als we een miscommunicatie hadden. Ik was super trots dat ze in twee weken alweer zoveel meer ontspanning wist te vinden en dat gaf vertrouwen om het academische grondwerk weer op te pakken.

Academisch grondwerk
Gewapend met alles wat ik op de trainingsdagen geleerd en gevoeld had zijn we weer lekker aan de slag gegaan. Eerst wilde ik meer rust erin, aangezien Claudia snel overenthousiast wordt en dan maar blijft draaien. Eerder worstelden we hier erg mee, maar nu hoefde ik maar één keer te begrenzen en het kwartje viel! Zo trots op deze slimme pony.

Vanuit die rust konden we aan de slag! De commando’s kende ze al een beetje, dus we zijn ook lekker in beweging gaan oefenen. Dat ging hartstikke fijn. Claudia reageert super fijn op de hulpen op de kaptoom en ze blijkt ontzettend fijn nageeflijk te kunnen lopen. Werken met Clau is een ontzettend leuk contrast tegenover het werken met Zoë.

Tegenpolen
Waar Zoë zwaar is in de hand en voorover in haar schouders hangt, is Claudia super licht aan de voorkant en weet ze heel goed haar borst aan te spannen en vanuit daar haar hals te dragen. Waar Zoë haar lijf vrij strak houdt en als het moeilijk wordt naar voren de oefening uit rent, is Claudia een super flexibel elastiekje die geen moment in dezelfde buiging loopt en als ze het moeilijk vindt gaat stilstaan. Ontzettend leuk dus om met beide dames te mogen knutselen!

Eerste stapjes travers
Na een paar keer fijn de basis van het grondwerk geoefend te hebben durfde ik steeds meer te vragen. Met het elastieken lijfje van Claudia is het bijna lastiger om haar recht te houden dan om zijgangen te vragen, maar dat maakt wel dat de zijgangen er dus heel snel heel leuk uit komen. Bij poging één liet de dame al een aantal perfecte passen van een gedragen en verzamelde travers zien!

Bij Claudia is de rust, het vertrouwen en de connectie enorm belangrijk tijdens het trainen. Als een van die dingen niet helemaal op orde is dan komen we nergens. Maar als dat allemaal goed zit dan is the sky the limit voor deze onwijs knappe pony!