'Hardwell' wordt 'Heartwell'

We leven mee met Yvonne.  Al maanden schrijft zij voor PaardenColumns haar prachtige, temperamentvolle paard Hardwell. 

Een paar jaar geleden viel zij van haar paard en brak haar nek. Maar Yvonne wilde Hardwell niet verkopen en begon stapje-voor-stapje langzaam aan de lange, moeizame weg terug. Ze pakte het goed aan. Ieder stapje werd zorgvuldig doordacht en Yvonne liet zich niet afleiden door de mening en visie van anderen. Yvonne luisterde vooral naar zichzelf en naar Hardwell.

Deel 9: Hardwell wordt Heartwell

Tijd vliegt als je het naar je zin hebt!

Maar de tijd gaat ook snel voorbij als er van alles op je pad komt. Goede dingen, slechte dingen. We beginnen maar bij het goede.

Hardwell zijn naam heb ik maar veranderd. Ik weet het.. ze zeggen dat een naam veranderen ongeluk brengt, maar hee.... hoeveel erger kan het nog worden? Hardwell zijn naam staat ook nog niet officieel in het paspoort, dus het leek mij geheel gerechtvaardigd.
Hardwell heb ik nu maar omgedoopt tot Heartwell. Het zijn de kleine dingen die het doen hoor! En ja... hij heeft met veel fantasie een hartje op zijn hoofd en laten we eerlijk zijn.: Heart wel... het klinkt zoo romantisch en zachter en liever en ja.. Hij geeft zijn hart wel aan mij.
Dus Heartwell it is😃😃


Zijn kreupelheid ging daar overigens niet van over (was alles maar zo makkelijk), maar dat het de juiste keuze was... daar geloof ik wel in. Het is natuurlijk wel weer een dingetje. Anderhalve week hebben ik het aangekeken en het ging natuurlijk (met mijn geluk) niet over. Het werd per dag zelfs slechter en slechter.
Toen ik mijn vriendin aan de telefoon had, vertelde ik mijn zorgen over Heartwell. Ze vroeg mij foto's van de hoef te maken, zodat ze die kon zien aan haar eigen smid. Baat het niet, dan schaadt het niet.

Met vijf minuten had ik bericht. Die hoeven zien er niet uit! Ik kreeg een adres van een smid die aan speciaal beslag doet en meteen afspraak maken!  Daar stond ik dan. Binnen 2 weken voor de 3de keer bij de smid.  Er was weinig af te halen, maar meneer had totaal geen draagvlak meer. Het was dus heel logisch dat hij kreupel was. En de stand die hij had gekregen was ook niet geheel om over naar huis te schrijven. Dus hop, op ijzers, met zooltje en een combinatie van teer en hennep.
Maar eens kijken wat dat doet.

En ja hoor... na twee weken kon ik voor het eerst weer mijn paard een beetje rondslingeren zonder dat hij kreupelde!!

Om even bij mijn vriendin te blijven: zij is een ruiter die in de loop van de jaren een goed team om zich heen heeft verzameld. (Door haar heb ik nu een goede hoefsmid) en ze gunt ze mij ook zo graag een goed team. We wonen helaas niet dicht bij elkaar, maar heel gelukkig kan één teamgenoot van haar ook deel gaan maken van mijn beginnend team-pje.

En of het nu eind goed al goed is... dat horen jullie de volgende keer