Heel veel gekke sprongen

Serie: Op naar de top!

Laat ik het dan toch maar eens opschrijven, hoewel ik het nog nauwelijks hardop durf te zeggen: Het gaat goed met Zoë!
Eigenlijk viel het al heel snel op na de heftige koliek. Zoë had helemaal geen last meer van haar voeten of van haar buik. Ze was vrolijk en alert. Het enige wat ik erop kon aanmerken was dat ze erg veel jeuk had van de stress of medicijnen die ze gehad had. Niks te klagen dus.

Kleine veranderingen
Zoë bleef op de kneuzenpaddock omdat ik haar even goed in de gaten wilde houden en ook een beetje omdat ik even niet meer wist waar ik met haar heen moest. Elke dag zette ik haar minstens een keer per dag in de bak zodat ze even haar benen kon strekken. Al snel begonnen de eerste dingen op te vallen.

Zo rolde ze na een paar dagen ineens helemaal om in plaats van eerst haar rechterkant, opstaan en dan de linkerkant. Dat had ik haar al heel lang niet meer zien doen. Het bleek ook geen toevalstreffer, want alle dagen erna deed ze het ook. Ze kon gewoon weer over haar rug rollen!

Ze kreeg meer energie en was af en toe bijna druk te noemen. Zeker toen het wat ging waaien stuiterde Zoë ineens bokkend door de bak. Het waren korte uitbarstingen maar het was heerlijk om te zien dat ze het weer kon en ook wilde doen.

Hoe verder?
Tja, maar dan. Ik genoot met volle teugen van Zoë’s groeiende enthousiasme, maar ondertussen twijfelde ik enorm. Hoe moesten we verder vanaf hier? Ik was er wel over uit dat ik Zoë niet in de huidige kudde terug wilde hebben, maar zo alleen op de kneuzenpaddock blijven staan leek ook niet ideaal. Ik had haar van al het voer en supplementen afgehaald na de koliek, en we trainden niet meer. Een heleboel verandering dus, en eigenlijk konden we niet anders dan erkennen dat Zoë het er goed op deed.

Eigen paddock
Na veel wikken en wegen hebben we besloten om Zoë in ieder geval deze winter apart te houden. Mocht ze toch eenzaam worden dan hebben we meerdere pony’s waar ze goed mee kan opschieten die haar even gezelschap kunnen houden. Maar er is een zekere rust en zelfvertrouwen over haar gekomen waarvan ik echt denk dat het komt doordat ze nu alleen staat. Dus dat gaan we maar eens proberen. Dat betekent wel dat de kneuzenpaddock een flinke upgrade moet krijgen want nu is hij veel te klein voor een gezond paard. Dat is een work in progress en helaas lukt dat nooit zo snel als je zou willen, maar ik weet zeker dat het heel mooi gaat worden straks!

Weer opbouwen?
Oké, plan huisvesting was besloten. Dan was er nog het onderwerp training waar ik niet helemaal uit kwam. Ging ik de training weer oppakken? Of konden we genoegen nemen met af en toe losgooien in de bak? Ik vond het heel moeilijk om hierover te beslissen omdat ik bang was om haar te overbelasten en weer terug bij af te zijn. We hebben al zo vaak weer overnieuw moeten beginnen dat ik er eigenlijk niet zo veel zin meer in had.

Toen las ik op bokt een update van iemand met een paardje met pssm2. Ik volg haar verhaal al langere tijd, al voor ik wist dat Zoë ook pssm2 heeft. Ze had heel lang niets geplaatst, maar de update was enorm positief! Ze schreef hoe ze met hele korte trainingen haar paardje steeds blijer en sterker had gemaakt en het resultaat was dat ze nu een heel blij, fanatiek rijpaard had! Dat kunnen wij ook, dacht ik.

Ik weet niet of Zoë en ik ooit nog gaan rijden, ik heb nog niet een heel gericht doel. Maar ik was helemaal geïnspireerd en dus begonnen we weer te trainen. Het waren korte trainingen, vijf á tien minuten maximaal, en eerst alles in stap. Ik heb wel ons hele arsenaal aan grondwerkmethodes uit de kast getrokken, zodat we elke dag iets anders doen. Zo hoop ik Zoë vooral mentaal lekker uit te dagen en voorzichtig weer wat spieren op te bouwen. In dat kader gaan we nu ook een keer in de week wandelen samen met JJ en een van de pony’s. Dat is voor Zoë elke keer weer een hele ervaring, maar elke wandeling kunnen we weer een stukje verder!

De hoeveelheid filmpjes op mijn telefoon van een springende, bokkende Zoë groeit bijna elke dag. Langzaam worden alle filmpjes om te controleren of ze wel goed liep naar de achtergrond verdrongen. Het is echt enorm genieten, elke keer weer. Ze speelt met andere paarden langs het draad, ze is uitdagend en krijgt steeds meer energie.

Vertrouwd recept
Dan het laatste onderwerp waar ik veel over wakker heb gelegen was het voer. Toen we de diagnose pssm2 kregen heb ik Zoë klakkeloos op de voorgeschreven supplementen gezet, maar ik twijfelde erg of dat nu wel slim was. Ik heb veel verschillende soorten voer bekeken en vergeleken, maar uiteindelijk heb ik gekozen om terug te gaan naar het voer wat ze kreeg ten tijde van de wedstrijd en keuring. Daar deed ze het immers super goed op! Ze krijgt het nu een paar weken en ik kan niet anders zeggen dan dat ze weer veel vooruitgang laat zien.

Zo knutselen we dus rustig verder. Ik hoop dat we snel haar paddock klaar hebben zodat ook haar huisvesting optimaal is. Verder is het nu genieten van alles wat Zoë geeft. Ik heb gewoon stukjes van de Zoë van vroeger terug, dingen die ik al bijna vergeten was. Maar gelukkig Zoë niet!

Serie: Op naar de top!