Het huis

Fenna de Boer (10 jaar) heeft een prachtig en héél spannend verhaal geschreven en zal dit met ons delen op PaardenColumns.
Wij vinden het ongelooflijk knap van Fenna dat ze dit spannende verhaal helemaal zelf heeft geschreven. En toevallig heet de serie: Ongelooflijk!

Lieve Fenna, je bent een super schrijftalent en nu snel naar deel 3 van jouw spannende verhaal:

Deel 3:  Het huis

 HIII! aah! Nora schrok overeind. Ze lag op stro, met een dekje van Transylvania over zich heen. Oo, waar zijn we? zei Nora en ze keek naar buiten. Nevel. Heel veel nevel. Kale bomen, wat... ?

Nora snapte er helemaal niks van. HIII! Transylvania hinnikte weer, alsof ze probeerde het Nora weer te laten herinneren. Toen wist ze het weer. Dat bos... dat huis... ze hadden nog niet in dat huisje gekeken. Daar moesten ze meteen in kijken. Misschien lag er wel een kaart... een kaart die hen de weg zou wijzen naar het strand. Nee, dat zal vast niet. Die hond is hier ook nog ergens. Misschien is dit wel de schuilplaats van een giga-gezochte dievenbende! Nee, we moeten terug naar het strand.

Straks hebben mijn BFF’s mijn moeder gewaarschuwd, en dan belt ze de politie! Ik ben hier nu al een nacht gebleven en ik heb spierpijn. We moeten terug, Transylvania. Het spijt me. Maar Transylvania was iets heel anders van plan. Ze hinnikte: HIII! HIII! HIIHIIHIII!!! En ze schopte
tegen het hout. SSSST! Transylvania! Het is levensgevaarlijk wat je nu doet! Die hond is ook nog in de buurt! Toen drong het Nora pas door.

Transylvania had haar hier niet zomaar naartoe gebracht. Ze waren hier met een reden. Ze moesten het huis in. BRRR. Rilde Nora, aan de gedachte van het huis. Transylvania brieste stoer, alsof ze wou zeggen: het komt allemaal goed, Nora. Ik ga voorop. Ze stapten het oude, veilige schuurtje uit, onderweg naar het gevaar. Het huis stond bijna schever dan de bomen. Nora voelde aan de deurklink. Op slot.

Ze liep het schuurtje weer in. Daar lagen drie bloempotten op de grond. Transylvania rook eraan, snoof en schopte met haar hoef tegen het middelste potje. Daaronder lag een sleutel! Haastig rende ze naar het huis, stak de sleutel in het slot en drukte de deurklink omlaag, toen ze stokstijf stilstond. Er klonk gekreun, het klonk als gehinnik. Maar het was niet Transylvania. Het geluid kwam vanuit het huis. Nu durfde Nora het huis al helemaal niet meer in. Maar ze moest wel. Ze
verzamelde al haar moed en stapte het huis in...

wordt vervolgd