Kilometers maken

Generale repetitie!
De keuring komt eraan en dat betekent dat we voor de generale repetitie een laatste keer afreisden naar de trainingsstal.

Na de vorige keer hadden we een hoop punten waar we aan moesten werken. Zoë bleek zich toen bezeerd te hebben op de trailer dus de eerste weken moesten we even rustig aan doen. Nadat de fysio haar rug weer fijn los gemaakt had konden we weer echt aan de slag. Om te oefenen zijn we vooral veel gaan wandelen, heel veel gaan wandelen. Gekke dingen zien, vlaggen opzoeken, langs bouwwerkzaamheden, groepen mensen en EK versieringen. Zoë’s reactie was elke keer verschillend, maar juist van de dingen waarvan ik dacht dat ze die eng zou vinden leek ze niet anders te worden. Ik was heel benieuwd of het te merken zou zijn hoe veel Zoë bijgeleerd had in de tussentijd!

We gingen deze keer ’s avonds heen en dat scheelde al een heleboel stress. Ik had Zoë die middag nog even helemaal mooi gepoetst en netjes gemaakt. Daarna heb ik de auto en trailer opgehaald. Deze keer ging ik zelf rijden en dat vond ik toch best wel even een beetje spannend. Het laden ging weer netjes en vlot en zo konden we op pad. Het eerste stuk had ik toch echt wel mijn hart in mijn keel, wat als ik iets stoms deed en Zoë zou vallen? Gelukkig was JJ mee en die hield mij een beetje aan de praat zodat ik iets zou ontspannen. Ik kon dit gewoon!

Toch wel heel spannend
Zonder problemen kwamen we aan bij de trainingsstal. Toch weer een grote mijlpaal voor mij en Zoë! Daar aangekomen viel het al gelijk op dat het druk was. De training was in de bak en dat is veel dichter bij de trailer dan de laatste keer. Zoë hoorde gelijk de aanjager en werd al erg onrustig op de trailer. We hebben haar er snel af gehaald zodat ze in ieder geval kon zien wat er om haar heen gebeurde. Ze was ongekend nerveus en opgefokt, een kant die ik zelden van haar zie. Ze was nauwelijks in toom te houden en ze wist ook niet zo goed wat ze met zichzelf aanmoest.

De voorbrenger nam haar van mij over en stelde mij gerust dat het wel ging lukken. Daar had hij absoluut gelijk in. Eenmaal in de bak leek Zoë weer een beetje te snappen wat er van haar verwacht werd en na een ietwat gespannen eerste rondje gaf ze zich over aan de voorbrenger en luisterde ze keurig naar zijn aanwijzingen. En ze liep goed! Ze luisterde goed en liet ook in draf erg mooie rondes zien. Door de spanning had ze nog een wat hoog ritme, maar daar kon ik me niet al te druk om maken. Als ze deze rondes op de keuring laat zien dan kan je mij opvegen van trots.

Klemvast 
Toen Zoë de bak weer uit kwam schoot ze gelijk weer terug in haar spanning. We hebben nog een half uur met haar over het erf gestapt om haar een beetje tot rust te laten komen en toen pas zijn we haar weer gaan laden. Op de trailer wilde ik het hoofdstel omwisselen voor het halster, maar toen gebeurde er een aantal dingen tegelijk en doordat ik zelf een moment niet oplette dook Zoë ineens met haar hoofd onder mijn arm door. Ik had het hoofdstel net uit en het halster nog niet om dus ik was haar gelijk kwijt. Met een soort duik probeerde ze om te draaien, en ik kan nu met zekerheid zeggen dat een 1,5 paards trailer niet breed genoeg is voor een Fries om te kunnen draaien. Door het geweld waarmee ze de draai had ingezet kwam ze met haar hoofd klem te zitten tussen de wand van de trailer en haar eigen schouder. Haar billen zaten tegen de andere wand geklemd en zo zat ze ineens vast.

Ik stond als aan de grond genageld voorin de trailer, terwijl JJ snel het zeil aan de achterkant dichttrok zodat Zoë niet meer kon schrikken van dingen buiten de trailer. Even was het enige wat ik hoorde het geluid van Zoë’s hoeven die wanhopig grip zochten op de bodem. Haar achterbenen gleden weg en zo kwam ze een soort te zitten. Dit zorgde voor ruimte, ze kon haar hoofd weer los krijgen en keek mij verbaasd aan. Ik kon haar neus pakken terwijl zij snel weer overeind krabbelde. Razendsnel deed ik haar halster om en toen stonden we elkaar even beduusd aan te kijken. Wat was hier in hemelsnaam gebeurd?

Afgezien van een schrammetje boven haar oog leek Zoë nog heel te zijn. Voor ze weer in paniek kon raken door de geluiden om de trailer heen zijn we maar snel gaan rijden. Ik was toch wel licht in paniek. Elke keer als ik Zoë even niet hoorde bewegen in de trailer vroeg ik me af of ze nog stond. JJ stelde mij gerust, zij voelde dat Zoë mee bewoog in de bochten. Gelukkig was Zoë het trailerrijden ook wel snel zat dus om de paar minuten liet ze in morse code op de bodem van de trailer weten dat ze het er niet mee eens was. Dan wist ik tenminste zeker dat ze nog overeind stond.

Als we dan toch onderweg zijn
Zoë moet nog een hoop kilometers maken, dat was wel duidelijk van hoe ze reageerde op alle prikkels bij de trainingsstal. “Weetje,” begon JJ. “We zijn nu toch onderweg. We kunnen ook nog een tussenstop maken! Dan kan Zoë nog even wat meer plekken zien.” Dat was helemaal niet zo’n gek idee. Het is niet elke dag dat ik een auto en trailer tot mijn beschikking heb. JJ belde haar oude stal op en die vond het wel een leuk idee dat we even langskwamen. Dus hup, nieuw adres in de navigatie en op naar meer ervaring!

Zoë kwam ietwat onstuimig van de trailer af (voor haar doen), maar verder leek ze niets over gehouden te hebben aan haar actie van eerder. Op dit erf was ze gelijk al veel rustiger. Er was hier meer ruimte en er waren minder prikkels tegelijk. Er was ponykamp aan de gang dus er waren een hoop meisjes die de knappe Fries kwamen bewonderen. Zoë leek hier gelukkig niet al te erg van onder de indruk. We zijn met haar het erf over gewandeld en alle rijbakken in gegaan waaronder ook een springbak met hindernissen. Zoë keek haar ogen uit. Ze vond alles heel interessant en wel spannend, maar de opgefokte zenuwpees die ik eerder op die avond in handen had was gelukkig nergens meer te bekennen. Volgens mij heeft ze op deze stal heel veel nuttige dingen geleerd.

Bij het trailerladen hield ik even mijn hart vast, zou ze nog wel weer de trailer op willen lopen? Gelukkig had ik mij nergens druk over hoeven maken. Ze liep keurig de trailer op en we konden weer verder. Nu snel op naar huis, want ondertussen was het wel een hele lange avond geworden en we waren allemaal wel op. Thuis liep Zoë gewoon weer netjes rustig de trailer af en na haar avondmaaltijd mocht ze lekker bijslapen. Dat had ze wel verdiend! 

Wil je de hele serie 'Op naar de top! lezen, klik dan op onderstaande knop:

Serie: op naar de top!