Met frisse (tegen) zin op je paard

Deel 2:  Serie "Yvonne & Hardwell"

Hoe enthousiast  ik was om te beginnen, zo enthousiast ben ik nu, om vooral NIET te beginnen.

Want ja, blijkbaar doe ik me vooral groter voor, dan dat ik ben.

Ik heb een fantastisch paard. Echt! Zo één waarvan elk persoon op de wereld (ook geen paardenkenner) zegt: Zooo…WAUWWW  dat is een mooie..

Ja zeker.. echt een mooie ja.

Maar ook een mooie felle! Een 'kracher', zoals we dat in het Duits zeggen. Een talentvol paard, een paard wat in de ring thuis hoort..  Zo een , waarvan je weet… Deze verschijning gaat het maken!! Jaja.. en daar ben ik zijn baasje van..

Maar het heeft ook zijn keerzijde, want zijn temperamentvolle karakter is toch echt niet voor iedereen weggelegd. Deze kracher is er een, die eigenlijk in professionele handen thuis hoort. Ja… zeker als hij ook nog uitgebracht moet gaan worden.

Je moet hem zien als een heftig geval waar alle energie doorheen stroomt en dat alleen de professionele ruiter er voor kan zorgen dat  die energie netjes omgezet wordt in zijn lijf, waardoor hij bijvoorbeeld veel impuls laat zien. Dat hij zijn energie goed benut.

Want als je dat niet doet, dan stroomt zijn energie naar buiten en dan is er geen land meer mee te bezeilen. Dan ziet hij spoken, dan weet hij niet meer waar hij het zoeken moet, hij ziet alles, hij gilt alles bij elkaar en ziet jouw, als eigenaar, dan niet meer staan.  En dan zit je er nog niet eens op!

Of hij altijd zo is geweest?? Ja/Nee. Hij heeft de vorige eigenaar ( een zeer doorgewinterde en gerenommeerde paardenfokker) een gebroken been geslagen. En om te weten welk vlees we in de kuip hebben: hij heeft mij van zn rug geworpen en mij 6 nekwervels laten breken. ( Over mijn val, van het hoe en waarom vertel ik later.) Voor nu is het belangrijk om alles, voor nu, weer op de rails te krijgen)

Afijn... we hebben dus wel met een gecompliceerd paardje te maken.  Maar toch hè….ik vind het allemaal een beetje oneerlijk en vooral kort door de bocht.

Want vanaf het begin zag ik een heel erg gevoelig paardje . Een paard wat zich niet begrepen heeft gevoeld, een paard wat niet over zich heen laat lopen en een paard wat zich niet goed kan uiten.  En Dat zijn toch de dingen die ruzie maken als ze in 1 lijf zitten. Ik zie frustratie, pijn en verdriet.

Ik zag het, toen hij mij voor de eerste keer opviel. Ik zag het op de manier hoe hij zich manifesteerde.  Ik zag het hoe hij reageerde. Zijn oogopslag, zijn angsten.

En daarom viel ik voor hem. Ik zag zijn prachtige karakter onder al zijn ellende. Het trotse, het zachtaardige. 
En het vertrouwen die hij mij gaf, naarmate ik met hem bezig ging, bevestigde mijn gevoel. Nee.. hij is niet mild nee… maar tegelijkertijd is het een zacht ei die gewoonweg niet begrepen wordt.

Bij mij thuis is het een lulletje rozenwater. Een sul, een knuffel.. elk kind loopt naar hem toe en knuffelt hem uitgebreid, wat hij ook maar al te graag toelaat. Want wat is hij daarin veranderd!  Zachtaardig… vol liefde..

Maar op zijn rug en op vreemd terrein verandert hij weer in een sterk, trots en wild paard.

Ondanks alles is hij voor mij nog steeds de wereld ik voor hem. Ik longeer hem helaas  onregelmatig ( ik ben nog herstellende), ik stap er soms ook op. Dat vertrouwen heb ik in hem. En hij in mij, maar dat was het dan ook. Daar blijf ik steken. Hij moet opnieuw aan de hulpen komen, want hij was nog niet helemaal bevestigd en de hulpen zijn naar de achtergrond verdwenen.

Niet goed dus voor ons samenwerkingsverband. Niet goed om zo weer opnieuw te beginnen.

Dus ja.. we hebben een professionele hand nodig. Iemand die hem begrijpt iemand die mij begrijpt. Iemand die Hardwell net even verteld hoe het ook alweer moest. Iemand die mij verteld dat het oké is. Iemand die Hardwell weer het vertrouwen geeft, iemand die mij weer vertrouwen geeft.

Maar dan rijst de vraag meteen op? Bestaat zo'n iemand wel? Die Hardwell snapt ÉN mij erbij?? Ik kraak mijn hersens om het juiste te doen voor hem, voor mij, voor ons beide…  want wat is juist? Hoe kom je weer met frisse zin op je paard? Doe je dat alleen of toch met behulp van een prof. Wanneer en waar haal je het lef vandaan na alles wat je hebt meegemaakt? Hoe hebben jullie dat gedaan en hoe is jullie dat bevallen?

wordt vervolg ....

Geschreven door: Yvonne Daalhuyzen