Op naar een nieuw jaar!

Serie: Op naar de top!

Serie: Projectpony Claudia - van marktpony naar kinderpony

Zo ineens is het jaar alweer bijna voorbij! En wat is er een hoop gebeurd en veranderd dit jaar. Vorig jaar schreef ik dat we met goede moed het nieuwe jaar in gingen, en dat schrijf ik nu gewoon weer. Het is een rollercoaster geweest van emoties en ups en downs, maar aan het einde van het jaar heb ik alle antwoorden waar ik zo wanhopig naar opzoek ben geweest. Ik neem jullie in deze blog mee in een (zo kort mogelijke, beloofd) recap van het afgelopen jaar en ik vertel over de (onwijs gave!) plannen voor het komende jaar!

Vorig jaar begon redelijk positief met de ontdekking dat Zoë veel baat had bij supplementen om haar darmen te ondersteunen. Helaas bleek het niet genoeg te zijn, want na een paar maanden kreeg ze weer een terugval. Dit viel redelijk samen met het ongeluk van JJ waardoor ik een aantal weken weinig met Zoë kon doen. Toen ik weer wat meer tijd had en Zoë een beetje op ging pakken (ook een klein beetje onder het zadel) ging dat weer even goed, maar zoals altijd verslechterde ze weer net toen we een beetje ritme kregen. 

De afspraak bij de kliniek Equitom in België stond toen al gepland. Ik heb Zoë zo goed mogelijk doorgetraind tot de lange reis zodat ze het zo goed mogelijk zou doorstaan. Het was een hele verhuizing maar Zoë deed het onwijs goed onderweg en zo liet ik haar een week achter in België. Het was heel moeilijk om haar zomaar een week niet in de buurt te hebben, maar we hebben het doorstaan en met resultaat. De dierenartsen hadden precies gedaan wat ik vroeg en daar waren drie antwoorden uitgekomen.

Zoë heeft een misvorming in de hals waardoor ze licht atactisch is. Zoë heeft EMS (Equine Metabolic Syndrome) en was insulineresistent. Zoë heeft PSSM2/MIM (Polysaccharide Storage Myopathy Type 2/Muscle Integrity Myopathy). 

De ataxie is misschien wel te verhelpen, maar daarvoor moet eerst een CT gemaakt worden. Daarvoor zou Zoë onder volledige narcose moeten, met alle bijkomende risico’s. Iets om in mijn achterhoofd te houden dus, maar voor nu hebben de andere twee bevindingen prioriteit. 

Met de insulineresistentie zijn we flink aan de slag gegaan. Zoë ging op dieet en we hebben ook een supplement geprobeerd. Uiteindelijk lijken we nu de juiste formule te pakken te hebben. Zoë krijgt een afgewogen hoeveelheid geweekt hooi en een goede balancer voor de nodige vitamines en mineralen. Ze is nu mooi op gewicht en de insulineresistentie is onder controle!

Zo gauw Zoë hersteld was van de spierbiopten zijn we ook begonnen met het “behandelen” van de MIM. Ik startte Zoë op de aangeraden supplementen en we begonnen met het voorzichtig opbouwen van de training. Zoë’s energieniveau en conditie verbeterde wel mondjesmaat, maar echt van harte ging het allemaal niet echt. Toch was het vooruitgang en daar was ik allang tevreden mee.

Eind augustus maakte ik de fout om een paard te proberen in te scharen in de kudde, waarvan ik eigenlijk al twijfelde of het kon. Binnen tien minuten was het me duidelijk dat Zoë het niet trok, maar heel naïef hoopte ik dat het vanzelf weer recht zou trekken. Dat was helaas niet zo en nadat Zoë niet meer bij het hooi mocht en duidelijk opgejaagd werd, hebben we haar samen met Claudia apart gezet. Tegen die tijd had ze weer een volledige MIM aanval. 

Hierna volgden de zwaarste weken die ik heb meegemaakt. Elke dag maakte ik opnieuw de overweging; Ga ik Zoë dit nog een dag aandoen? Voor wie doe ik dit? Kan ik zonder Zoë? Elke dag reed ik huilend naar de paarden, en elke dag reed ik huilend weer naar huis na toch maar weer pijnstillers te hebben gegeven. Het was vreselijk om te zien hoeveel pijn Zoë had. 

De apotheose van deze zware periode was dat Zoë koliek kreeg door de pijnstillers. Flinke verstoppingskoliek waar we maar net op tijd de dierenarts bij hadden, anders was Zoë er nu waarschijnlijk niet meer geweest. Conclusie: Zoë mag geen pijnstillers meer.

Tot mijn verbazing knapte Zoë na de koliek enorm goed op. Ze stond apart op de “kneuzenpaddock” en ik was gestopt met het bijvoeren van supplementen. Wat het precies was kan ik niet met zekerheid zeggen, maar feit is dat ze veel energieker was, zin had om dingen te doen en overal veel vrolijker was. En dus besloot ik om hierop door te borduren.

Nu heeft Zoë een hele mooie privé paddock en een stukje track waar ze enorm van geniet. Regelmatig galoppeert ze met me mee over haar pad als ik met mijn hond langs wandel. Ze krijgt wel weer wat supplementen en kruiden, in overleg met mijn dierenarts. Hier zijn we nog mee aan het zoeken wat het beste past en wat niet, maar de basis lijkt goed zijn werk te doen. We trainen bijna elke dag, ondertussen ongeveer 20 minuten. 

Oké ik denk dat dat wel ongeveer alles is over Zoë afgelopen jaar! Door naar 2024.

Ik ben niet zo van de goede voornemens, maar ik stel wel altijd doelen voor het volgende jaar. Komend jaar wordt dat: De instructeursopleiding van de Human & Horse Academy. Ik ga mij helemaal onderdompelen in de wereld van de academische rijkunst en hierin ga ik Claudia, Jake en natuurlijk Zoë proberen op te leiden! Voor Zoë is mijn doel een gezonde bespiering zodat ze pijnvrij is. Van Claudia hoop ik een leuke lespony te kunnen kneden waar ik straks lessen mee kan geven, en mini shetje Jake mag laten zien wat een grote stoere hengst hij is. Met hem is mijn doel om alle moeilijke oefeningen te kunnen gaan doen!

Oké toch weer een heel verhaal, maar een jaar duurt natuurlijk ook wel erg lang. Iedereen een hele fijne jaarwisseling gewenst! Ik heb heel veel zin in het nieuwe jaar en ik hoop dat jullie ook dan al onze avonturen blijven volgen. Hopelijk minder kliniek en ziekte verhalen en veel meer leuke uitstapjes, opleidingsweekenden, dromen en doelen.

Serie: op naar de top!

Serie: Project Claudia