Op trainingskamp!

​Wat is het toch een hoop gedoe om met Zoë op pad te gaan! Zoveel spullen die mee moeten, zoveel dingen “voor de zekerheid” en “je weet maar nooit”.
Na twee dagen voorbereiding stond de trailer klaar, was de auto volgepakt en was het enige wat nog mee moest onze knappe Zoë. De arme Zoë zag de trailer staan en dacht er natuurlijk het hare van.
En heel eerlijk, ik kon haar geen ongelijk geven...

Op reis
De afgelopen drie jaar zijn we alleen met de trailer op pad geweest naar klinieken en daar was Zoë natuurlijk helemaal klaar mee. Het verbaasde me dus niks dat het flink wat overredingskracht nodig had om mevrouw netjes op de trailer te krijgen.
Gelukkig hadden we de tijd en konden we rustig wachten tot Zoë de trailer in liep. Stang erachter, klep dicht en op pad. Naar iets leuks deze keer!

De reis ging super en zo konden we na twee uurtjes Zoë weer van de trailer halen op het prachtige terrein van de Human & Horse Academy. Daar kreeg ze een ruime paddock naast de andere paardjes van de opleiding en na even lekker te hebben gerold stond ze tevreden om zich heen te kijken.
Ondertussen waren JJ en ik druk bezig om alle spullen een plek te geven (lang leve de tweepaardstrailer die fungeerde als mijn zadelkamer/kantine/hooiopslag). Ze at goed, dronk goed en leek relaxt dus ik kon met een gerust hart zelf mijn slaapplek opzoeken.

Dag 1
De volgende ochtend was ik alweer vroeg aanwezig om Zootje van haar ontbijt te voorzien. Ze was vrolijk en gezellig, dus de nacht was ze goed doorgekomen!
Na de ochtendverzorging startte de lesdag. Tijdens de sessies in de buitenbak kon ik Zoë in de gaten houden en zo zag ik haar genieten van een vroeg middagdutje en zich lekker bemoeien met alle paarden die langsliepen.
Ze genoot zichtbaar van de gehele situatie. Andersom hield ze mij ook goed in de gaten, als ik ook maar een beetje in het zicht stond kon ik de gespitste oortjes van Zoë spotten.

In de laatste trainingsronde van de dag was het dan zover, wij waren aan de beurt! Ik maakte Zoë klaar voor de training zoals we thuis gewend zijn en terwijl ik alle spullen ophaalde bij de trailer, was Zoë al druk bezig met harten veroveren bij de instructrices.
Het regende complimentjes en zo stond ik al met tranen in mijn ogen voor we überhaupt iets gedaan hadden.

​Helemaal klaar gingen we de buitenbak in, de gigantisch grote bak van 40 bij 100 meter! Ik vond het best wel even spannend, zo die grote ruimte met meerdere vreemde paarden, maar Zoë werd er niet anders van.

In vrijheid
We begonnen even met onze standaard check of alle hulpen goed doorkwamen en of de aandacht er bij was. Dat ging super netjes en de instructrice vond dit het uitgelezen moment om te starten met liberty!
Uhm, dat hebben we nog niet gedaan? En Zoë loslaten in die grote bak in de hoop dat ze bij me blijft?
Jawel, dat ging helemaal goedkomen...

Ze had natuurlijk gelijk! Zoë ging in een laserfocus en we zaten helemaal in onze bubbel.
Ik heb niets meer gemerkt van de grote bak of de andere trainende combinaties. Zoë deed het zo goed!
​
Na de liberty sessie gingen we met de volgende instructrice aan de slag en daar kwam de vraag: Waar wil je nu aan werken? Tja, Zoë was mentaal super, ze liep hartstikke fijn, durfde ik te gaan rijden? Ja, gewoon doen natuurlijk!

Te paard
Hup, barebackpad erop, krukje ernaast en zonder enige problemen zat ik zo op de rug van mijn knappe paard. Zoë werd begeleid vanuit de grondwerkpositie en aan mij de taak om de juiste beenhulpen te geven en vooral niet in de weg te zitten.

Met zo’n ervaren trainer voor haar neus liet Zoë helemaal zien hoeveel ze de afgelopen tijd geleerd heeft. Ze deed het onwijs goed en het was heel bijzonder om zelf te voelen hoe de oefeningen aanvoelen vanaf Zoë’s rug.
Glimmend van trots sloten we de training en vervolgens de dag af. Wat een gave ervaring was dit. Helaas kwam er slechter weer aan dus Zoë ging die nacht op stal.
Dat vond ze een minder goed plan, maar het was even niet anders.

Dag 2
De volgende ochtend was Zoë nog steeds niet helemaal content met haar stal, maar eenmaal terug op de paddock was ze het al snel weer vergeten. Terwijl Zoë nog lekker op haar ontbijt stond te kauwen startte voor mij de tweede trainingsdag met het theorie deel.
Dit werd gevolgd door een demo met de knappe hengst Nevada die (net als wij allemaal natuurlijk) helemaal verliefd was op Zoë.

’s Middags maakten we ons klaar voor de tweede training. We begonnen deze keer met het verbeteren van het appuyement met de eerste instructrice.
Zoë had iets meer spanning dan de dag ervoor doordat het weer veel onrustiger was, maar deed het nog steeds super goed. Met veel nuttige tips en inzichten op zak konden we steeds mooiere stukjes laten zien. 
​
Spanning
Net als de dag ervoor gingen we met de tweede instructrice weer rijden. Ik zat nog niet lang op Zoë’s rug toen de spanning steeds meer werd.
Niet alleen waaide het, maar er gebeurde ook van alles om de bak heen. Ik voelde Zoë spannen onder me terwijl ze probeerde alles een plekje te geven. We hebben rustig gewacht tot ze het wat los kon laten.
​Om haar te helpen zijn we naar een “veilige” plek in de bak gegaan in de buurt van haar paddock en daar kwam ze weer tot rust.

Bij Zoë gaat dat van het ene op het andere moment. De ene minuut stond ze met haar hoofd hoog en alle spieren strak, het volgende moment ging ze spelen met de handen van haar begeleider, ademde ze uit en ontspande haar spieren weer onder mij. Oké we konden van start.

Helemaal los
Het doel van die dag was om te kijken hoe ik de overstap kon maken van rijden met begeleider op de grond, naar rijden zonder begeleider.
Zoë was weer superfijn en liet perfect zien wat ze allemaal kan. Ze deed het zo goed dat de begeleider steeds meer ruimte kon nemen en uiteindelijk reden we helemaal los in die enorme bak!

Hoe trots kan je zijn op je paard, echt ongelooflijk. De complimenten van de instructrices en het medeleven van de groep maakte dat ik het na het afstappen bijna weer te kwaad kreeg.
Wat was dit bijzonder, en het had niet beter kunnen gaan. Ik heb twee dagen kunnen rijden, belangrijke stappen gemaakt met de beste begeleiding die ik kon wensen, en een blij en tevreden paard die zich super heeft laten zien!

Terug naar huis
Die avond vertrokken we weer richting huis, en tot mijn grote verbazing en zeker ook opluchting stond Zoë binnen vijf minuten op de trailer! De reis verliep super en na drie lange, maar fantastische dagen stond Zoë weer veilig thuis op haar eigen paddock.

De week erna was nog even spannend. Zou ze een terugval hebben na ons uitstapje? Was het niet toch teveel geweest?
​Ik hield Zoë scherp in de gaten, maar op een klein beetje verlies van spieren na leek ze nergens last van te hebben. Ze bleef goed bewegen, at goed, dronk goed en was helemaal zichzelf.

Kortom, een daverend succes! Als alles goed blijft gaan mag Zootje in september weer mee voor de laatste trainingssessie en ik kan nu al niet wachten!
​

Serie: Op naar de top!