Opstijgen met een hulpje

In Engeland viel het mij op dat 'the countryside' anders in elkaar zit dan in Nederland.  Dat is logisch. Maar meer in detail: aan ieder houten hek zat een extra plank.  Dit is was niet alleen voor wandelaars om gemakkelijk over het hek te klimmen. Maar dit was vooral voor ruiters om weer op hun paard te stijgen als ze er om welke redenen dan ook, ineens naast staan (of liggen)...

Not done!
In Engeland is het namelijk 'not-done' om vanaf de grond op te stijgen op jouw paard.  Het zadel verschuift, het is niet prettig voor het paard en ook niet goed voor jouzelf. Opstijgen vanaf een hek is verplicht ! En anders maar naar huis wandelen naast je paard....

Waar is de schoft?
Daar zit wat in, bedacht ik mij toen.  Met fjorden hebben wij vooral het eerste dit probleem, fjorden hebben namelijk vaak nauwelijks een schoft en als je wilt opstijgen hangt al snel het zadel onder de buik...
Sommige meiden losten dit probleem handig op. Ze namen een aanloop en sprongen zo op het paard.  Maar hoe groot of klein jouw paard ook is, dit kan niet iedereen en de vraag is of het paardvriendelijk is als je zo in het zadel ploft.

Een krukje, niet alleen voor krukken
En dus ging ik op zoek naar een krukje en kwam het ideale krukje al gauw tegen bij Ikea. We namen er een mee naar huis, zetten deze in de beits en we hebben er nog steeds plezier van.
Gemakkelijk voor het opstijgen maar ook voor honderd-en-één andere functies.

Het ultieme cadeautje
Ik heb inmiddels het krukje vaak aan paardenmensen als cadeautje gegeven. Altijd leuk om de reacties te zien, want de meesten zagen er niet echt een cadeautje in. "Een krukje?", vroegen ze enigszins opgelaten als ze het grote pakket uitpakten...  Maar na een paar dagen of weken kwam al gauw tóch een bedankje: "Jéé wat een handig ding! Bedankt joh!"

En de paarden van de krukje-ontvangers? Die waren net zo dankbaar. Nooit meer het zadel onder hun buik of een ploffend neerkomende ruiter op hun rug...