PaardenColumns JUNIOR

Wij presenteren met trots: Onze nieuwe schrijftalent(jes)!

Vanaf heden heeft PaardenColumns een nieuwe categorie en pagina:

JUNIOR

Fenna de Boer (10 jaar) heeft een prachtig en héél spannend verhaal geschreven en zal dit met ons delen op PaardenColumns.
Wij vinden het ongelooflijk knap van Fenna dat ze dit spannende verhaal helemaal zelf heeft geschreven. En toevallig heet de serie: Ongelooflijk!

Lieve Fenna, je bent een super schrijftalent en nu snel naar jouw spannende verhaal:

ONGELOOFLIJK!

Deel 1: VER WEG

Yes! Zomervakantie! Nora was met haar vriendinnen Yara, Chanel, Kelly, Anna en Olivia met hun paarden een strandrit aan het maken. Voor de ponyvriendinnenclub was de zomervakantie altijd een feest! Elke dag lekker strand-en bosritten maken op de paarden Foxy, Vlokka, Vanilla, Ronny, Buddy en Transylvania, terwijl ze bij Olivia logeren.

Die dag gingen ze dus een strandrit maken. Het eerste uur hadden ze lekker gechild, de pony’s geborsteld en opgezadeld. En nu was het eindelijk zover. Ze gingen door het water galopperen, met hun haar in de wind in volle snelheid! Nora was dan ook van plan om dat meteen te gaan doen. Kom meiden, wedstrijdje naar Paal 21! En ze racete weg. Ze zat nog geen 3 minuten te galopperen, of ze hoorde Chanels stem in de verte schreeuwen: "Nora! Niet zo snel! Je weet best dat Transylvania een renpaard is, en dus veel sneller kan dan wij!" Nora moest grinniken.

Transylvania was inderdaad een renpaard, dus het was voor haar vriendinnen lastig om Nora bij te houden. Eigenlijk zou ze hun drie minuten voorsprong moeten geven, maar dat deed Nora niet. Ze wou altijd winnen! Ze kon namelijk niet goed tegen haar verlies, ze moest en zou altijd winnen! In gedachten deed Nora met Transylvania mee aan de grootste paardenrace ter wereld! Niemand kon haar bijhouden! Ze werd Kampioen!

Omdat ze zo in gedachten verzonken zat, had ze niet door dat ze Paal 22 al voorbij had gereden! In de verte hoorde ze vaag Yara’s stem, maar ze kon het niet verstaan. De wind suisde in haar oren, en Yara was te ver weg. Het zal wel, dacht Nora. Vast iets met: "o, Nora! Je gaat veel te snel! Stop!" Hihi! Mooi niet. Grinnikte Nora. Ik ben de kampioen van de club, ik ben de beste! Ze voelde zich heel opschepperig toen ze dat dacht, maar ze kon er ook niks aan doen dat ze kampioen was! Ze liet de teugels los, spreidde haar armen, deed haar ogen dicht en riep: IK BEN DE KAMPIOEN!!!!

Na een minuutje of vijf zo op de pony te hebben gezeten, greep Nora de teugels en liet Transylvania stoppen. Ze dacht nu wel bij Paal 21 te zijn. Maar toen ze om zich heen keek, stond er niet een paaltje! Ze zag geen zee meer, alleen torenhoge bomen en grind. Ze keek achter zich. Yara, Chanel, Kelly, Anna en Olivia nergens. Sterker nog, het hele strand was al uit het zicht verdwenen! Ze besefte zich dat het geen goed idee was om de teugels los te laten. Waar heeft Transylvania me naar toe gebracht......