Paardentherapie

Een gedicht door Godart Bosmans

Hij wou zichzelf beter leren kennen 
begon dus de markt te verkennen 
vond een geschikte therapie 
‘paardentherapie’ 
het klonk als magie 

nooit van gehoord 
enig in zijn soort 
hij wou en zou het proberen 
om iets van paarden te leren 

ze voelen alles haarfijn aan 
van nature hebben ze argwaan 
vooral ervaren ze jou stress 
lezen je dan vriendelijk de les 

je moet hun vertrouwen winnen 
willen ze je beminnen 
dat was de info bij de eerste sessie 
vele mensen met een depressie 

voor het allemaal echt begon 
vertelde de coach wat er gebeuren kon 
het stelde hem gerust 
voelde een zekere lust 

er werd ook inhoudelijk veel uitgelegd 
en de coach had uitdrukkelijk gezegd 
jouw therapiepaard komt vanzelf naar je toe 
kijk maar goe 

de kudde bestond uit verschillende paarden 
daar stond hij nu terwijl ze mekaar aanstaarden 
echter wat gebeurde 
geen enkel paard kwam op hem af 
een merrie liep zelfs weg in draf 

zie je nou wel 
zei hij snel 
zelfs een paard wil me niet helpen 
ze moesten zijn tranen stelpen

nochtans het was een eerste harde les 
daar begon immers zijn zelfkennisproces 
de paarden zeiden zonder woorden 
dat zulke mensen daar niet hoorden 

je moet je openstellen voor anderen 
anders zul je nooit veranderen 
hij gaf schoorvoetend toe  
diep in zichzelf

geloofde hij er niet in 
en paarden trappen daar niet in 
de volgende dag keek het paard met witte bles 
hem aandachtig aan van bij het begin van de les 

na een lichte aarzeling kwam ze traag op hem af 
want ze voelde dat hij zich aan haar overgaf 
vanaf toen werd het paard met witte bles  
zijn vierpotige lerares 

alsook zijn beste vriend 
die hij nu zo bemint  
hij wil witte bles nooit meer kwijt 
zij leerde hem 
vertrouwen in pure intimiteit 

wat hij van dat paard leerde was immens 
hij werd een totaal andere mens