Paardrijden en zelfontwikkeling

Gastblog: Redschrijft

Als je doet wat je altijd al deed… dan krijg je wat je altijd al had! Paardrijden gaat net zo veel over ons mensen als onze paarden. Misschien gaat het zelfs nog wel meer over onszelf dan over onze geliefde hoefbenige. En ik ben blij dat daar steeds meer aandacht voor is. 

Zelfontwikkeling is ook als ruiter erg belangrijk. Want iedereen weet: met paarden ben je nooit uitgeleerd. 
In mijn vorige blog had ik het over ons ego. Hoe wij denken dat wij gelijk hebben, terwijl dat lang niet altijd zo hoeft te zijn. In dit blog wil ik wat dieper ingaan op de reden waarom wij soms zo vast blijven houden aan het bekende en verandering vaak uit de weg gaan. 

Excuses alom 
Veel ruiters dromen van een andere omgang met hun paard. Neem het volgende voorbeeld: je ziet een paardentrainer met een neckrope buiten rijden, zonder zadel en zonder hoofdstel. Diep van binnen zou je dat ook graag willen.

Maar dan komt jouw brein, met de volgende belemmerende gedachten: 

• Dit is veel te gevaarlijk.
• Je hebt niks te vertellen als het mis gaat. 
• Mijn paard kan dat nooit. 
• Ik zou dat nooit durven. 

Je gaat stiekem en onbewust excuses verzinnen. 

Doelen stellen
Die excuses zijn vaak gerelateerd aan angst. De angst om te falen, de angst voor pijn, angst voor succes. Het is veel makkelijker om excuses te verzinnen waarom iets niet lukt, dan jezelf volop te storten wat wel lukt!
Stel dat het wel lukt, en jij met neckrope buiten rijdt. Ben je dan bang voor de kritiek van anderen? Dat is angst voor succes. Of stel dat je alles geprobeerd hebt, maar het niet lukt. Maakt dat jou dan een slechte paardeneigenaar? Dat is de angst om te falen. 

En nu neem ik het voorbeeld van buitenrijden met een neckrope. Maar denk eens aan: rijden met meer ontspanning, buitenrijden of zonder hulpmiddelen rijden of longeren? 

Zelfsabotage 
Je weet vaak van jezelf wat wel of niet goed gaat. Of het gaat lukken om de stap te maken naar iets wat nog niet eerder gelukt is, voelt als onbekend terrein.
Je bent vaak liever bekend ongelukkig, dan onbekend gelukkig.  Dat is een nadenkertje toch?

But what if you fale in love with it? 
Wat je ook graag zou willen bereiken, in het kleinste diepe verlangen van jezelf. Er is iets wat jou tegen houdt. Stel nu, dat je al die overtuigingen van jezelf eens opzij zet. En je verbeeld wat mogelijk is als jij die overtuigingen niet had. 
Dat ziet er zo uit: ‘ik wil graag met mijn paard ontspannen buiten kunnen rijden. Voorheen dacht ik altijd dat dit niet kon, omdat mijn paard heel gevoelig en schrikachtig is. Gelukkig heb ik dat opzij kunnen zetten en nu hebben we heerlijke relaxte buitenritjes. I love it’. Wat is er mogelijk als je ervan gaat houden? 

Alles is mogelijk 
Alles is mogelijk. Ik denk dat paarden nog heel vaak verkeerd begrepen worden. En dat er veel meer mogelijk is dan wij nu denken. 

Hoe kan het dat wij nog te vaak strakke neusriemen zien op wedstrijden, angstige ruiters hebben die moeite hebben met rijden of paarden die aan alle kanten strak gehouden worden om in toom te blijven?
Verlies weegt zwaarder dan winst. Mensen hebben een grotere angst om iets te verliezen dan de ambitie om iets te winnen.

Weer een doordenkertje. Mensen zijn vaak geneigd om vast te houden aan hetgeen wat we altijd al deden. Vaak is dit hetgeen wat wij op de manege geleerd hebben. Tegelijkertijd vinden we het moeilijk om iets nieuws te proberen, een onbekende weg in te slaan. 

De vraag van vandaag: wat is jouw stiekeme verlangen, waarom ben je er nog niet mee bezig. En welke kleine stap kun jij vandaag zetten richting jouw succes?