Project Claudia: van marktpony naar kuddepony

Serie: Projectpony Claudia - van marktpony naar kinderpony

Claudia ging eerst even in quarantaine, we hadden natuurlijk geen idee wat ze allemaal mee had genomen van de markt en we wisten vrij zeker dat ze luizen had. We hebben een paddock voor haar afgezet met een stalletje erbij. Onze kantine grenst aan deze paddock, dus zo kon ze gelijk ook wennen aan het komen en gaan van mensen. Iedereen kreeg de opdracht om veel snoepjes op zak te hebben en haar in het voorbijgaan vaak even iets toe te stoppen. Dat spelletje kreeg ze al snel door, en ze werd steeds nieuwsgieriger.

Koud herfstweer
Een paar dagen nadat we haar gekocht hadden begon het echte herfst weer. Het was koud en guur met een constante miezer. Ik kwam ’s ochtends op stal om te voeren en toen werd pijnlijk duidelijk hoe zinloos een wintervacht kan zijn als deze niet gezond is. Claudia stond als een bibberend hoopje ellende, stijf van de kou voor haar stalletje. Binnen staan vond ze duidelijk nog te eng, maar zo vol in de wind en regen kon haar lijfje niet aan.

Ik heb haar de stal in gesleept en haar ingewikkeld in Zoë’s (veel te grote) zweetdekens. Van Zoë ben ik niet anders gewend dan dat die prima tegen de meest gure weersomstandigheden kan, maar Claudia had duidelijk extra hulp nodig. We hadden niks in haar maat op stal liggen dus met spoed gingen we op zoek naar een deken voor de arme schat. Ik ben de hele dag overal heen gecrost, en aan het eind van de dag stond Claudia lekker ingepakt in haar felroze, fleece gevoerde regendeken.

Strijd op de wasplaats
De eerste stap van het ‘pony opknappen’ was dat Claudia gewassen moest worden. Dit om haar vacht weer wat beter te laten functioneren, maar ook om van de luizen af te komen. We namen haar mee naar de pensionstal vlakbij waar we de wasplaats met warm water mochten gebruiken. De wandeling erheen ging keurig, en ook op het nieuwe terrein gedroeg ze zich netjes, maar we ontdekten al snel dat op de trailer staan niet het enige was waar Clau een hekel aan had.
Jeetje wat kan die pony vechten, vreselijke draak dat het is. De shampoo prikte natuurlijk in de vele wondjes over haar hele lijf, maar helaas was het een noodzakelijk kwaad. Claudia was woest. Ze is zeker niet groot, maar we hadden onze handen er vol aan. Steeds weer stond ze rechtovereind naast me. Dan liepen we even buiten een rondje tot ze iets kalmeerde, en dan weer verder. Met knikkende knieën en onder de blauwe plekken wisten we uiteindelijk de was-actie af te ronden.

Ondanks dat het natuurlijk geen mooie vertoning was waren wij stiekem wel erg onder de indruk van onze pony. Ze had vuur! Thuis droogde haar vacht prachtig mooi op, en nu ze helemaal schoon en zacht was kon ze ook weer haar haren opzetten tegen de kou. De sprieterige restjes manen hebben we afgeknipt zodat ook dit mooi gezond kon terug groeien. En zo leek het al een hele andere pony.

Puntjes op de i
In de week erna kwam de hoefsmid langs voor wat hoognodig onderhoud, wat ze redelijk netjes over zich heen liet komen, en ze kreeg haar enting. Hierna was ze klaar om uit quarantaine te mogen. De kudde vond het helemaal leuk dat ze de nieuwe pony nu van dichterbij konden bekijken en Claudia vond het duidelijk prettig om bij ze in de buurt te zijn. We hebben ze nog een paar dagen naast elkaar laten staan om ze aan elkaar te laten wennen, maar eigenlijk was het nauwelijks nodig.

Wat een lieve sociale pony was het! Ze deed het zo goed bij de kudde. Binnen no-time was ze helemaal geaccepteerd. En zo veranderde het bangige, ongelukkige marktpaardje in hele korte tijd in een blij, gezond en vrij kuddepaardje. Ze genoot van de ruimte op de paddock paradise en elke dag rende ze even een rondje om de track met haar shetje vriendje.

Lekker paard zijn
Door het vertrouwen van de andere paarden in ons werd Claudia ook steeds rustiger bij mensen. Twee weken nadat ze bij ons was gekomen als ontzettende kopschuwe pony konden we gezellig samen selfies maken, zo tellen alle kleine overwinningen!

Dat is hoe we de winter door zijn gegaan. Rustig aan vertrouwen winnen. Lekker knuffelen op de track, oefenen met halster omdoen en lekker poetsen. En ondertussen lekker kijken naar hoe die pony genoot van haar leventje. Ze werd stoerder, zelfverzekerder en zelfs af en toe een tikkeltje arrogant. Heerlijk om te zien, het is haar gegund!