Samen op pad

Gastblogserie: Een magische droom

Het is alweer even geleden dat ik wat heb geschreven. De winter klopt inmiddels alweer aan. Mijn leven is soms wat, hoe zal ik het noemen, hobbelig... Misschien herkennen meer mensen dat. De één zijn leven lijkt soepel te verlopen, terwijl die van een ander veel hobbels heeft. Gelukkig vind ik veel troost en afleiding bij mijn lieve Schwarzwälder Fuchs "Millana".

Alweer twee jaar oud!
Zoals jullie hebben kunnen lezen is Millana inmiddels twee jaar oud. Ze was al een tijdje niet op de trailer geweest, dus het werd tijd dat weer eens op te pakken. Ik denk dat het wel een half jaar geleden is dat ze mee ging in de trailer.

Samen op pad
Het was een mooie zonnige zondag en mijn vriend vertelde over een meer in een natuurgebied, ongeveer tien minuten bij ons vandaan in het plaatsje Buren. Ik en mijn twee zoons hebben Millana eerst even geborsteld en dat was wel nodig. Millana rolt graag in modder en plassen en weet deze dan ook altijd feilloos te vinden in de enorme weide. Helemaal prima natuurlijk! Want lekker rollen en vies worden hoort bij het "paard" zijn.

Trailerladen, no problem!
Ik gebruik het liefst mijn touwhalster en dus ook met in de trailer leiden. Er was een lichte aarzeling, maar met rust en overtuiging stond ze er toch zo op. Ze leek zo op het eerste gezicht misschien niet onrustig, maar ik zag wel aan haar houding (oren, ogen, uitdrukking) dat ze het spannend vond. Ik heb Millana beloond met lieve woordjes en wat lekkers, daarna sloot ik het deurtje aan de zijkant van de trailer.

Onderweg bleef ze netjes stilstaan. Op plaats van bestemming aangekomen stapte we uit de auto en begon ik gelijk tegen haar te praten. Dat is zo een gewoonte, dat praten tegen mijn dieren. Ze zullen misschien niet alles begrijpen, maar horen in ieder geval mijn vertrouwde stem en aan de toon ook vast dat alles goed is.

Toch wel spannend
Ik opende het deurtje aan de zijkant van de trailer en stapte naar binnen. Direct viel mij op dat ze wat bezweet was geraakt. Nog steeds leek ze vrij rustig, maar ook nu maakte ik wel uit haar houding op dat ze wat gespannen was. Mijn partner openende de klep en we lieten haar even wachten voor ze de in de achteruit mocht.

Ik doe dit expres, zodat ze niet bij de klik die ze achter zich hoort achteruit gaat stormen. Zeker een wat nerveus of gespannen paard leert vaak al snel dat die klik betekent dat ze eruit mogen.

Gelukkig liep ze er na wat kijken rustig uit. Met geheven hoofd en wat dribbelend liep ze kijkend over de parkeerplaats. Ze zag er heel stoer uit! Daarbij moet ik zeggen dat ook al dribbelt ze, zij nooit voor mij uitloopt maar netjes reageert op mijn leadrope en achter mij blijft.

Het natuurgebied in
We zijn daarna het natuurgebied in gelopen, waar Millana al snel ontspande en afgeleid werd door al dat lekkere groen om haar heen. Omdat ik niet wil aanleren dat onder het wandelen mag eten, zijn we een paar keer gestopt zodat ze even kon grazen. Tijdens onze wandeling genoten niet alleen mijn partner, ikzelf en de jongens van de natuur, maar ook Millana keek om haar heen en leek echt te genieten. Af en toe moesten we wandelaars met hond even waarschuwen voor ons aangelijnde wandelgezelschap. Millana is niet bang voor honden, maar niet alle honden zijn een paard gewend.

Lekker badderen
Bij het water aangekomen, was er maar een kleine overtuiging nodig Millana erin te krijgen. Ze keek, dronk en speelde even met het water en daarna vond ze het wel weer tijd eruit te gaan. Het was natuurlijk al een stuk kouder buiten ondanks de zonnige dag. Dus ook het water was behoorlijk koud.

Terug naar huis
Ook terug naar de trailer liep ze lekker mee en lette goed op. Voor ze de trailer in liep, was er opnieuw een korte aarzeling. Ook thuis aangekomen, was ze opnieuw bezweet. Voor we haar op de weide lieten, hebben we haar wat droog gewreven. Ze leek happy.

De trailer is dus zeker iets wat we wat vaker moeten oefenen.

De hele serie lees je hier:

Serie: een magische droom