Spannende tijden

Na het grote succes van het trainingsweekend bleef Zoë lekker bewegen dus we konden lekker fanatiek doortrainen! Ik hield haar als een havik in de gaten, maar eigenlijk ging alles keurig.
​Ze was perfect op gewicht, deed het steeds beter in de trainingen, het enige was dat de spieren wat terug bleven te vallen. Waarom??

Mijn conclusie was eigenlijk: Zoë is door de reserves heen! Het overtollige vet is weggewerkt en ze heeft wat extra nodig uit haar voer om haar steeds sterker wordende spieren te onderhouden.
Nou daar doen we met liefde extra voer en eiwitjes voor kopen natuurlijk!

Voorbereid op alles
​Ondertussen heb ik twee momenten op de kalender staan die erg spannend zijn met Zoë. Dat zijn: Eind februari - begin maart, en eind augustus – begin september.
Met die laatste als meest enge moment nadat ik haar vorig jaar bijna heb moeten laten gaan. Met alle nieuwe kennis die ik dit jaar heb wilde ik deze periode zo goed voorbereid mogelijk ingaan.
Dat begon met een uitgebreid bloedonderzoek en een mestonderzoek.

​Daaruit bleek dat het enige wat Zoë mankeerde een lichte bloedarmoede was. Natuurlijk ben ik daar gelijk mee aan de slag gegaan, en daarna was het toch afwachten.
​Doodeng vond ik het, want als er wel iets misging, wat zou ik dan kunnen doen? Ondanks al mijn voorbereiding? 

Moment van de waarheid
De laatste week van augustus brak aan en daar gingen we. Zoë kreeg exponentieel last van jeuk en kreeg heel veel moeite om haar knieschijven te stabiliseren.
Bijna alsof de spieren en banden in haar achterhand ineens slapper waren. Kortom, er gingen veel sprays en zalfjes doorheen en we deden rustig aan in training met de focus op de oefeningen in stilstand.
​
Nu lees je dit waarschijnlijk en denk je; is dat alles? Nou niet helemaal natuurlijk. In de eerste week van september ontdekte ik dat Zoë in haar voorvoeten last heeft van een retracted sole.
Een dunne zool die als het ware omhoog gezogen wordt in het hoefbeen. Nu vertrouw ik Zoë niet zo heel erg meer als het gaat om het aangeven van pijn en gevoeligheid, dus ondanks dat Zoë maar één dag wat gevoelig liep op haar puinpad heb ik toch maar gelijk schoentjes voor haar gekocht.

Op afstand
​Wat extra eiwit, extra ijzer, aangepaste training en nieuwe slofjes: zo zaten we de tijd uit. Ik besloot om Zoë niet mee te nemen naar de laatste trainingsdagen om haar niet extra te belasten in de kwetsbare periode.
Dat betekende wel dat ik twee dagen weg was. Zoals altijd kregen we precies die dagen weer weersomslagen waar je u tegen zegt. Van de ene dag extreem veel regen en herfstweer, naar de dag erna volop zon en zomerweer.

Gelukkig zorgt JJ als ik weg ben in mijn plaats voor Zoë en toen ik terugkwam gaf Zoë aan dat we er weer tegenaan konden!
Oké, niet te hard van stapel lopen natuurlijk. Even rustig aankijken en testen hoever we kunnen gaan. Maar we hebben nu de meeste 'spannende tijden' erop zitten en we kunnen weer volledig vol fanatisme trainen!
​Haar knieën zijn weer veel stabieler en haken niet elke keer als ze een pas achteruit moet doen.

​Niets meer in de weg
​Het prachtige aan Zoë is dat we nu dus twee weken op een laag pitje getraind hebben om haar lijf te ontlasten, en dat ik dan voor het eerst weer alle remmen losgooi en Zoë het gewoon 10x beter doet dan de laatste keer dat we voluit getraind hebben!
​
Het lijkt er dus op dat we weer lekker verder kunnen oefenen voor ons praktijk examen in het grondwerken. Ik heb het theorie examen van de opleiding met vlag en wimpel gehaald dus niets staat ons nog in de weg!

Serie: Op naar de top!