|
Deel 5 'Zadelleed' van de serie "Yvonne en Hardwell" Ik zit in een dip, een enorme, die inmiddels al 8 weken duurt.
Misschien nog wel langer. Het is toch wat, dat je alles voor je paard over hebt. En dan heb ik het niet over 'alles', maar ik bedoel echt ALLES! Alsof mijn leven op het spel staat, wat het naar mijn idee ook wel doet. Twee jaar zijn al weg. Twee jaar zijn we ouder geworden. Het lijkt wel 20 jaar. Goed, om even in mijn stemming te komen of te blijven : Zadelleed. Dat woord kent iedereen wel. Helaas hebben veel mensen en paarden er mee te maken( gehad). Nou, ik zit er middenin en er lijkt geen einde aan te komen. Want, is dat dan niet de reden dat hij zo boos is geworden? Een zadel wat niet paste, wat ik op maat heb laten maken nota bene?? Waar ik al mijn spaargeld in heb gestopt en waar ik bijna mijn leven voor heb moeten geven? Ik ben vreselijk boos en in de war. Twee jaar lang kijk ik naar alles behalve het zadel, want dat was aangemeten! En natuurlijk weet ik dat een paard groeit en weer afzakt als je wat minder doet, maar toch. De basis van een zadel moet ten alle tijden goed liggen. En ja, een kopijzer wisselen of hier en daar wat opvullen, dat hoort er bij. Maar een zadel wat aan alle kanten niet deugt??? Wat klappert, schuift en klem komt te liggen achter de schouder? Hoe stom ben ik , dat ik dat niet gezien heb. Dat ik volledig op mijn zadelfitter vertrouwd heb en dat ik zo star kon zijn dat ik mezelf (en anderen )maar bleef voorhouden dat het zadel goed lag! Hoe blind ben je! En natuurlijk zou zoiets mij niet overkomen! Ik ben niet van gisteren. En toch overkomt het me... toch was ik blind en vertrouwde ik volledig op de 'kenner'. Achteraf voelde ik zijn spanning toenemen en dacht ik dat het aan mijn rijtechniek lag. En nadat de tandarts er bij was geweest, was de maat vol. Hij ontplofte. De puzzelstukjes vallen steeds meer op zijn plaats... Al twee jaar lang was ik steeds meer beginnen te twijfelen over mijn eigen rijkunsten. Tuurlijk ben ik geen Anky, laten we dat voorop stellen, maar ik ben wel zo goed mogelijk voor mijn paard, dacht ik. Maar mijn vriendin vertelde me laatst nog: Yvonne, je hoeft geen prof ruiter te zijn om je paard te rijden. Als je elkaar maar vertrouwd. En daar heeft ze een groot punt! Want ik heb het 'gezien' met Hardwell: vertrouwen is de sleutel. Het geeft niet als ik het fout doet, hij vergeeft het me wel. Als we elkaar maar in waarde ons laten . Oké, ik dwaal wat af. Terug naar mijn probleem, het ZADELLEED. Hop , zadel te koop gezet en op zoek naar een ander zadel. En nee... niet aan laten meten bij een zadelmaker( ik vertrouw niemand meer!) mijn paard is mijn gids hierin. Dus heb ik, denk ik, alle mogelijke zadels uitgeprobeerd, maar nee hoor, niks past. En steeds meer mensen om mij heen beginnen te praten: Yvonne, je moet gewoon rijden! Yvonne, niet zeuren, het lijkt goed te liggen, Yvonne, wat maakt het nou uit, dat het een beetje schuift... Maar het maakt mij wel uit en Hardwell ook!! Ben ik dan gek?? Hij gaat kreupel lopen als het hem niet lekker zit. Of hij begint te staken, of hij loopt vanaf de poetsplaats al niet meer mee. Of hij laat zich niet eens aansingelen. Dat zijn voor mij tekenen dat het hem niet lekker zit. Maar nu lijkt er misschien toch licht aan het einde van de tunnel ten komen! Ik heb een zadel gekocht, die ik helemaal zo kan verstellen, dat het wel moet passen! Wel 144 manieren! Ik ben er bijna.. ik hoef alleen nog maar de kussens samen te stellen, denk ik, hoop ik. Toen ik dit zadel op hem legde begin hij bij de eerste stap al te briesen. Hij liep lekker en hij voelde zich goed. Totdat ik er op ging zitten. Hij deed het wel, maar niet van harte. Dus ander kopijzer erin. Nou, toen liep hij nog fijner!! Maar ook weer met mij erop, liep hij wel, maar aandraven wilde niet. Nu wéér wat verandert. Loopt hij helemaal niet meer😖 Morgen weer een nieuwe aanpassing... het kost me onderhand een hoop geld en nog meer grijze haren, maar zou het morgen dan lukken?? De beste zadelmaker die er voor mijn paard is, dat is mijn paard zelf. Ik vertrouw hem en hij vertrouwt mij. Ik zie ook dat hij wil werken en ik voel ook net dat scherpe randje, of dat het niet helemaal goed zit bij de schouder. Dat het net niet past of dat het net teveel drukt. Mijn paard krijgt gelijk! En ondanks dat ik nog steeds geen steek verder ben gekomen en heel veel ruzies heb getrotseerd, geef ik niet op! Opmerkingen zijn gesloten.
|
Het leukste blog over paarden en pony's.
Lees, lach, geniet, wees kritisch en: doe mee! Categorieën:
Alles
Archieven:
Augustus 2024
Paarden Columns © 2024
Linken en citeren mag altijd. Herpublicatie op niet commerciële websites mag alleen o.v.v. mijn naam plus een link naar de website. |
Proudly powered by Weebly