|
Deel 2: Buiten leven de katten
We verhuisden naar een woonboerderij in het Hoge Noorden en kregen er als bonus zomaar drie katten bij. Was dit liefde op het eerste gezicht of een gearrangeerd huwelijk? Tijd heelt alle wonden Ik was een dertiger en een paar jeugdtrauma’s had ik inmiddels wel overwonnen. Ruzie met vriendinnetjes, betrapt op snoep jatten uit een winkeltje en nog wat andere zondes. Tijd heelt alle (kleine) wonden. Maar één jeugdtrauma was gebleven en dat was de woede voor de katten van de buren, die onze hamster Cindy te pakken hadden gekregen. Het arme dier werd telkens in de lucht gegooid en net zolang gemarteld tot er geen gepiep meer te horen was. Daarna aten ze Cindy maar half op, want ze hadden eigenlijk helemaal geen honger. Wat heb ik die beesten gehaat. En dat liet ik ze merken. Zodra het rapaille door onze tuin liep, kwam ik aangerend met een emmer water en gooide ik de complete inhoud over hen heen. ‘Rotbeesten!’ riep ik dan en de tranen sprongen in mijn ogen. Tranen van woede en verdriet, want als ik hen zag, dacht ik weer aan de schattige kraaloogjes van mijn goudkleurige hamster, die mij altijd zo lief aankeken als zij een nootje vasthield en die lekker opknabbelde. Duidelijke afspraken Op de tweede dag van ons nieuwe leven in onze nieuwe woonomgeving heb ik Bloemkool, Schilderij en Theepot bij mij geroepen en streng toegesproken. Ik heb hen verteld over de brute dood van Cindy. ‘Dus, laten we even harde afspraken maken over jullie menu en moreel gedrag.’ Ik legde hen uit dat ik het acceptabel vond dat ze muizen en oude zieke vogels zouden eten, maar never nooit jonge vogeltjes. En van onze nieuwe hamster, cavia’s en meneer Konijn moesten ze absoluut afblijven. ‘Anders gaan jullie zwemmen in de regenton met de deksel erop,’ waarschuwde ik hen zogenaamd bloedserieus. De katten keken mij met grote ogen aan. Vervolgens keken ze naar elkaar. Bloemkool draaide met zijn voorpootje cirkeltjes langs zijn hoofd en wees naar mij, waarna de katten mij de rug toekeerden en op hoge poten wegliepen. Toch was ik tevreden. Als ik de zorg over deze katten zou krijgen, zouden ze zich ook aan onze regels moeten houden. En dat wisten ze nu. Succesvolle inburgering en samenwerking In de jaren die volgden groeide langzaam een vriendschapsrelatie tussen mij en de katten. Ze hielden zich aan de afspraken en ik gaf hen de zorg die ze nodig hadden. Het leek er op dat de katten mijn waarschuwing ter harte hadden genomen. Ze zullen ongetwijfeld, buiten mijn gezichtsveld, hun menu hebben aangevuld met vogels of ander onbekend & ongewenst gespuis dat op ons erf rondliep. Maar wat niet weet, dat niet deert. Heden en ver verleden Inmiddels slenteren de (klein-)kinderen van Bloemkool, Schilderij en Theepot over het erf en ik moet er niet aan denken dat ik die geweldig lieve, grappige knuffeltjes zou moeten missen. Ze horen nu net zo goed bij ons als de omgeving. Is dit dan toch liefde voor katten? Misschien wel, maar heel soms denk ik weer aan Cindy Dan hoor ik in gedachten haar doodskreten. Gelukkig besef ik dan dat het geluid van buiten komt, van een muisje dat kennelijk als nagerecht op de menukaart van de katten staat. De natuur is de natuur, verzucht ik, en ik zet het geluid van de TV iets harder. Vol schaamte, want wie is hier nu hypocriet? Maar als het gepiep en gemartel te lang duurt of als ik het niet meer kan aanhoren, ren ik snel naar buiten toe. Mèt een emmer water… wordt vervolgd Opmerkingen zijn gesloten.
|
Het leukste blog over paarden en pony's.
Lees, lach, geniet, wees kritisch en: doe mee! Categorieën:
Alles
Archieven:
Augustus 2024
Paarden Columns © 2024
Linken en citeren mag altijd. Herpublicatie op niet commerciële websites mag alleen o.v.v. mijn naam plus een link naar de website. |
Proudly powered by Weebly