Hartje winter en ik denk aan namen en naambordjes. Is dit wishful thinking of goede planning?

Het nieuw leven duurt nog éven...
Het voorjaar is nog ver weg, maar rond deze tijd ga ik altijd twijfelen of de merries wel drachtig zijn. Er hangt wel wat buik onder de fjorden, maar dat is vooral het resultaat van veel eten. De merries zien er uit als dikke fjordenmerries, maar nog niet als drachtige moeder-merries.
Gelukkig weet ik zo langzamerhand uit ervaring dat de merries pas de laatste maanden van de dracht explosief groeien. En tegen de tijd dat de geboorte van een veulen in zicht komt, kan ik ze vaak nog nèt op tijd richting de stal rollen alwaar de kraamkamer klaar staat voor de bevalling en het nieuwe leven.

Namen, namen, namen
Een filosofische vraag zou kunnen zijn: wanneer begint het leven? Als het veulen met zijn voorpootjes en snoetje uit de moeder is en het vlies al vaak gebroken? Of als het veulen er helemaal uit is en de navelstreng is gebroken of doorgeknipt? Of al veel eerder, als een embryo aan het uitgroeien is tot veulentje in moedersbuik?
Voor ons begint het veulentje vaak te leven zodra wij een naam hebben verzonnen!

Indien je als fokker bij een stamboek bent aangesloten en de veulens wil laten opnemen in het stamboek, ben je vaak gebonden aan regels. Die kunnen nogal verschillen per stamboek.
Maar binnen die regels zijn er oneindig veel mogelijkheden om een leuke naam te verzinnen.

Wat is eerder de kip (zijn of haar naam) of het ei (het veulen)?
Wij verzinnen vaak al vooraf namen voor het veulen. Twee namen. Wordt het een merrieveulen of een hengstveulen? Voor 2019 geldt de letter P voor het Fjordenpaarden Stamboek. Dat wordt dus een Fjordenveulentje met een stoere Scandinavische naam beginnend met de letter P: Per? Pippi? Paiva?

Naambordjes
Eén ding is zeker: dit jaar gaan we mooie naambordjes bestellen! En dat zijn de naamborden boomschijven

De naam voor ons aanstaande veulen weet ik eigenlijk al, het type naambordje ook. Maar ik verraad nog niets want het veulen moet eerst nog even geboren worden. Nog maar 4 maandjes wachten....

Meer info:  Naambordjevoordeur.nl

Houten naambordje gemaakt van échte boomschijven. Dit is een mooi origineel naambordje voor een paardennaam of stalnaam! Wanneer wij starten met de het maken van jouw naambordje branden wij de tekst met een laser in het hout hierdoor worden alle details zichtbaar. Het houten bord ontvang je binnen 1 tot 2 werkdagen op het door jou gekozen adres en met het door jou gekozen ontwerp voor op het houten naambord. Gratis verzending, is dat niet geweldig? Bestel een mooi klassiek naambord voor je paard of stal? Denk je aan een ander naambordje, dat kan. Kijk hier maar eens een ander naambordje.

Hoe Vrouwen Denken, 9 januari 2019
door Marga Kuitenbrouwer-Van der Vet

Een groot verschil – in mijn ogen – tussen paardenvrouwen en niet-paardenvrouwen is dat de eerste categorie doorgaans niet van winkelen houdt. Of beter gezegd: shoppen in ieder geval niet heeft verheven tot levenskunst. Daar heb ik, als paardenfanaat, dus gewoon echt geen tijd voor. Wat dat betreft zijn paardenvrouwen dus een beetje als jullie mannen; winkelen doe je omdat het moet, niet omdat het zo leuk is. Te druk met andere dingen.
De paarden moeten worden verzorgd en gereden en als er ooit eens tijd over is, dan is er wel een kapotte omheining, een overvolle mestplaat of achterstallige stalonderhoud. Geen tijd om koopjes te jagen of achter een bepaald merk aan te gaan dat toevallig populairder is dan een makkelijker verkrijgbare variant.

lees verder

Zo’n vijfentwintig jaar geleden was de (paarden)wereld nog anders. Er is een hoop veranderd in een relatief korte tijd.

Vroeger was er de Paardensport en waren er Paarden. Zelden sprak men in termen van afstamming of rassen. Je had gewoon een paard en omschreef hem naar kleur, hoogte of karakter. Op de pensionstal-afdeling van de manege kon je wel verschillen zien in de paarden doch ze leken allemaal erg op elkaar. In de stands van de manegepaarden was er iets meer onderscheid. Fjorden, kleine pony’s voor de kinderen, een enkel arabiertje voor de gevorderden en wat grote lummels voor de volwassenen. De paarden en ponys hadden namen en die namen stonden ook op sleutelhanger-etiketjes die aan de zadels en hoofdstellen hingen.
In de weilanden was er wel wat variatie te zien en als je een grote zwarte zag, kon dat niet missen: een Fries! Ook waren er wel eens wat bonte paarden te zien en uiteraard was al het kleine grut, grotendeels Shetlanders. Wat was het leven simpel….

Anno Nu (2017), de stand van zaken

Nu is het allemaal echt heel anders.
Lees alles over 'Het nieuwe recreatiepaard' en de geschiedenis van het recreatiepaard in Nederland.

Columns op Hoe Vrouwen Denken:

Hoe Vrouwen Denken is een platform met leuke columns van vrouwen voor mannen.  Hoe Denken Vrouwen over politiek, alledaagse dingen en heel persoonlijke zaken.

Als vrouw laat ik hier regelmatig mijn stem horen. Over mannen, over politiek, over de maatschappij en soms ook over heel persoonlijke dingen. 
Maar ook over paarden want als paarden-vrouw vind ik het fijn om ook eens columns te schrijven voor mensen, die misschien wel helemaal niets met paarden hebben. Ik hoop dan dat zij de columns toch met interesse lezen. Natuurlijk hoop ik vooral de vrouwen en mannen enthousiast te krijgen voor mijn geliefde wezens op vier benen. Of dat lukt, weet ik natuurlijk niet.
Maar maakt dat uit?

Mijn fjordenmerries zijn in ieder geval blij met al die digitale aandacht. Ze lopen nog net niet naast hun hoeven maar 'voelen' de waardering gewoon. En vooral als ik die vertaal in een extra appeltje of schepje biks...

Fjordenpaarden zijn lange tijd zwaar ondergewaardeerd. Gelukkig is daar de laatste jaren verandering in gekomen. Misschien een beetje jammer voor wie net een fjord wilde gaan kopen, maar lees dit artikel en je begrijpt waarom.
Het artikel is inmiddels ook in de Vrijruiter van de N.V.V.R. verschenen.

We leven er al weken naar toe: de regionale keuring. Dé dag van de fokker die zijn of haar veulens wil laten chippen en inschrijven.  En wil laten keuren door een vakkundige jury.

Maar het weer zit niet mee.... vervolg

Buurvrouw vraagt wat nu eigenlijk het nut van paarden is. Tja, hoe leg je dat uit? Gewoon voor een dikke knuffel?

En véél meer....

Zinloos geweld, werkeloos, zwarte piet-loos Sinterklaas,  dakloos of gewetenloze oplichting. Moderne woorden die feilloos aangeven wat er in onze maatschappij speelt.
In de paardenwereld zijn er veel woorden die eindigen op -loos. Het is misschien niet zinloos hier eens nader op in te gaan.

Al jaren is er een trend om terug te gaan naar de essentie van het paard.
Het paard waar wij zo veel van houden en dat we proberen te begrijpen in zijn oervorm. Dus we gaan proberen een manier te vinden om zo geweldloos en pijnloos mogelijk met ons geliefde dier om te gaan. We beginnen bij het weglaten van hulpmiddelen. Dit is vooral binnen de alternatieve stromingen van de paardenwereld zeer populair.

Een stuk ijzer in de mond om het paard middels druk op de tong en lagen in de mond sturen en afremmen? Het kan ook zonder bit. Een bitloos hoofdstel voor de fijngevoelige en dappere ruiters onder ons die niet meteen een machteloos gevoel hebben op een stuurloos paard. Of wat dacht je van een boomloos zadel? Een goed alternatief of niet, een bekende zadelmaker geeft tegengas: "De boom is de ziel van het zadel waar vanuit het zadel wordt opgebouwd. Een zadel zonder boom is zielloos en zinloos".
Een feit is wel dat het boomloze zadel vrijwel gewichtsloos is. Onderhoudsloos nog nèt niet. Het hele kunststofgebeuren overigens wel. De nieuwe stof op de markt die technoleather of biothane wordt genoemd, is leerloos, oersterk en vooral geliefd in de Endurancesport. Fantasieloos bruin, zwart en neutraal zijn uit. Felle kleuren zijn in! Neon, pink, yellow, magneta paars: niet bepaald kleurloos. Als je dan toch een buitenritje van 160 kilometer maakt, dan mag je best een beetje opvallen!

En wat dacht je van: ijzerloze hoefschoenen, zandloze manegebakken, haverloos voedsel, St. Jacobskruid-loos hooi en papierloze paarden? Het toppunt van loos is het houten paard Hektor! In Duitsland vooral heel populair. Dit paardloze paard wordt gebruikt voor de eerste zitlessen. Met de bouwtekeningen in de hand hebben wij dit houten paard gemaakt. Vooral voor moeders heel handig. De kinderen kunnen paardje-spelen en moeder kan zorgeloos haar eigen gang gaan. Hektor is bewegingsloos, bijt niet, slaat niet en bokt niet. Een probleemloos paard, maar wel een beetje levensloos.

Het weglaten van hulpmiddelen is een soort streven naar minimalisme en zen. Een buitenritje maken op de praktisch blote rug van het paard en genieten van het wezen van het paard, is een droom voor velen. Ooit las ik een artikel over een aardige man die zo 'n rit vergeleek met het wiegen van een baby door de moeder. Voor hem was de beweging van een paard in een sukkeldrafje een oergevoel dat hem deed overgaan in een meditatieve toestand. Hij onderging zo ń eindeloze rit totaal gedachteloos en kwam als herboren weer thuis. Voor hem geen gerinkel van ijzer om en aan zijn paard. Een eenvoudig zadel, hoofdstel en rustig paard en hij ervoer tijdloos genot.

Dit alles is een nobel streven. Maar let op: we moeten niet kritiekloos zijn en iedere nieuwe trend klakkeloos overnemen. Zodra er een trend is naar een grasloos weiland, modderloze paddocks, smetteloze stallen of een karakterloos paard, dan haak ik persoonlijk af. Voor mij zit er dan geen uitdaging meer in. Dan vind ik het een beetje waardeloos.