Powerpoint presentatie
Vroeger lag in drie weken van tevoren wakker en probeerde ik op de dag van mijn spreekbeurt erg ziek te zijn. Dat lukte helaas niet en trillend stond ik dan de volgende dag toch voor de klas te vertellen over mijn cavia, die ter demonstratie in een kartnonnendoos mee was genomen.
Tegenwoordige tijd
Dochterlief heeft in deze moderne tijd geen spreekbeurt maar een Powerpoint presentatie. Ze klimt één middag achter de pc en binnen 'no-time' heeft ze een document gemaakt waar menig marketingbureau zijn vingers bij af kan aflikken. Het thema is uiteraard: 'Fjorden'.
“Oh Mam, kom jij die dag even langs met Ulrieke? Dan krijg ik een hoger cijfer!”, zegt ze quasi nonchalant.
Nog enigszins verbouwereerd stem ik toe mits zij zelf van tevoren de fjord goed borstelt. En héél goed beseft dat het niet niets is om even een paard mee naar school te nemen!
Een bijzondere pauze
Enfin, de dag is aangebroken en de fjord is inderdaad van tevoren netjes geborsteld. Dochter staat te wachten bij het schoolplein als wij even later, in de middagpauze, komen aanrijden. We laden de fjordenmerrie van de trailer en lopen richting het schoolplein. Ulrieke is toch enigszins opgewonden door alle klimrekken en drukte op het schoolplein.
Interessante vragen
De meute kinderen komt vanuit de verte aanrennen. Aai, aai, aai, doen alle meisjes, giechelen doen alle jongens. De lerares zorgt dat de kinderen in een kring om ons heen gaan staan en dochter begint haar praktijkverhaal. Ze wijst keurig op de kenmerken van een fjord en vertelt over het ras. Een paar kinderen valt het op dat de fjord toch wel buitenproportioneel dik is en wij vertellen van de zwangerschap, euhhh…. dracht. “Waar komt het veulentje dan uit?”, vraagt een jongen. Mijn dochter tilt vervolgens de staart omhoog en zegt: “Hier ergens”.
“Pas op joh, straks gebeurt het ineens!”, roept een andere jongen opgewonden maar wij stellen hem gerust en vertellen hem dat merries dat toch meestal niet midden in de winter, halverwege de dracht, op een schoolplein vol kinderen doen.
Retour huis
De juf beëindigt de voordracht en neemt de kinderen weer mee naar binnen. Daar zal de Powerpoint presentatie op een groot projectiescherm, gedownload vanaf dochters memorystick, theoretisch verder gaan. We kunnen weer vertrekken.
Eind van de middag, terwijl Ulrieke al lang weer staat te eten in de paddock, komt dochterlief thuis en zegt geen woord. “En?”, vraag ik geïnteresseerd. “Hoe vonden ze je spreekbeurt?”. “Powerpoint presentatie, Mam!”. “Ohja, dat bedoel ik, maar vertel.” vraag ik door.
“Oh, een negen min”, zegt ze wederom quasi nonchalant en rent naar haar kamer om met vriendinnen te skypen.
Maar moeders kennen hun dochters en mijn hart maakt een sprongetje als ik denk hoe verschrikkelijk trots ze is op zichzelf en haar “zwangere” fjord die zich voorbeeldig gedroeg !
Tegenwoordige tijd
Dochterlief heeft in deze moderne tijd geen spreekbeurt maar een Powerpoint presentatie. Ze klimt één middag achter de pc en binnen 'no-time' heeft ze een document gemaakt waar menig marketingbureau zijn vingers bij af kan aflikken. Het thema is uiteraard: 'Fjorden'.
“Oh Mam, kom jij die dag even langs met Ulrieke? Dan krijg ik een hoger cijfer!”, zegt ze quasi nonchalant.
Nog enigszins verbouwereerd stem ik toe mits zij zelf van tevoren de fjord goed borstelt. En héél goed beseft dat het niet niets is om even een paard mee naar school te nemen!
Een bijzondere pauze
Enfin, de dag is aangebroken en de fjord is inderdaad van tevoren netjes geborsteld. Dochter staat te wachten bij het schoolplein als wij even later, in de middagpauze, komen aanrijden. We laden de fjordenmerrie van de trailer en lopen richting het schoolplein. Ulrieke is toch enigszins opgewonden door alle klimrekken en drukte op het schoolplein.
Interessante vragen
De meute kinderen komt vanuit de verte aanrennen. Aai, aai, aai, doen alle meisjes, giechelen doen alle jongens. De lerares zorgt dat de kinderen in een kring om ons heen gaan staan en dochter begint haar praktijkverhaal. Ze wijst keurig op de kenmerken van een fjord en vertelt over het ras. Een paar kinderen valt het op dat de fjord toch wel buitenproportioneel dik is en wij vertellen van de zwangerschap, euhhh…. dracht. “Waar komt het veulentje dan uit?”, vraagt een jongen. Mijn dochter tilt vervolgens de staart omhoog en zegt: “Hier ergens”.
“Pas op joh, straks gebeurt het ineens!”, roept een andere jongen opgewonden maar wij stellen hem gerust en vertellen hem dat merries dat toch meestal niet midden in de winter, halverwege de dracht, op een schoolplein vol kinderen doen.
Retour huis
De juf beëindigt de voordracht en neemt de kinderen weer mee naar binnen. Daar zal de Powerpoint presentatie op een groot projectiescherm, gedownload vanaf dochters memorystick, theoretisch verder gaan. We kunnen weer vertrekken.
Eind van de middag, terwijl Ulrieke al lang weer staat te eten in de paddock, komt dochterlief thuis en zegt geen woord. “En?”, vraag ik geïnteresseerd. “Hoe vonden ze je spreekbeurt?”. “Powerpoint presentatie, Mam!”. “Ohja, dat bedoel ik, maar vertel.” vraag ik door.
“Oh, een negen min”, zegt ze wederom quasi nonchalant en rent naar haar kamer om met vriendinnen te skypen.
Maar moeders kennen hun dochters en mijn hart maakt een sprongetje als ik denk hoe verschrikkelijk trots ze is op zichzelf en haar “zwangere” fjord die zich voorbeeldig gedroeg !
Fjordenmerrie Ieliza v. Anton met fjordenhengstveulen Melvin v. Gio
