Een beetje te groot
Op een onverwacht moment belt een Duitse mevrouw die geïnteresseerd is in een jonge merrie. Ja, we hebben een driejarige merrie te koop. Morgen? Scheisse, denk ik, de merrie hebben we net voor een welverdiende vakantie, na eerste basis africhting, naar het grote natuurgebied gebracht.
Ik vertel het de mevrouw in andere bewoording en stel voor dat we morgen daar dan maar gaan kijken want het ontbreekt mij even de mogelijkheid haar op te halen en keurig gepoetst, geknipt en verzorgd op stal te hebben staan.
Betrouwbare afspraak
Op afgesproken tijdstip, pünktlich als altijd, staan meneer en mevrouw aus der Heimat met de auto te wachten bij het natuurgebied. Ik stel me voor en wijs naar de horizon. We zullen een stukje moeten wandelen, zeg ik, want ALTIJD als we de paarden nodig hebben staan ze ver weg…. En ALTIJD als ik met de auto langsrijdt, staan ze vooraan bij het hek. De lolbroeken.
Tijdens de wandeling vertel ik de mensen hoe lief, braaf en leuk de merrie is. En haar sterkste punt: haar ontzettend lieve hoofd! Ik ratel verder en word ineens onderbroken: ”Das stimmt”, zegt de mevrouw als we de merrie benaderen: “Aber viel zu grösz".
Onbetrouwbare situatie
Nog geen uur later staat de merrie op stal en sta ik te bekomen van de schrik. Allemachtig, wat een hoofd! Van onder haar oogkas tot net iets boven haar neus, heeft de merrie een ontzettende bult zitten. Enorm. Waarschijnlijk een klap gehad van een ander paard. Gewoon een grote blauwe plek, een beetje ongelukkig getimed op haar ontzettend lieve hoofd…
Onbetrouwbare diagnose
Een dag later is de zwelling nog niet gezakt en lijkt groter te worden. “Ze heeft gewoon een ontstoken kies” zegt een paardenvriendin en voor de tweede keer schrik ik. Waarom kon ik dat zelf niet bedenken? Natuurlijk, een jong paard. Oorlog in die mond en een ontstoken kieswortel veroorzaakt natuurlijk de bult. Ik dacht toch echt aan een klap want ze eet verder normaal en heeft geen pijn. ”Ja natuurlijk, dat dacht ik ook al”, zeg ik (foei!) en bel de paardentandarts.
Een dag later staat de vakkundige man de merrie te behandelen. Nee hoor, geen ontstoken kies. “Waarom niet?”, vraag ik. "Ach mevrouw", zegt hij, "de merrie was al tegen de stalmuren omhoog geklommen als ik naar haar hoofd had gewezen. zegt hij rustig en gaat door met vijlen, en wolfskiesjes trekken. Waarom kon ik dat zelf niet bedenken, denk ik wederom.
Betrouwbare diagnose
"Geen zorgen, de boel breekt wel los, een onschuldige maar onverklaarbare zwelling", zegt de veearts. (ps. geen droes!)
Een dag later is het zover. Een orkaanuitbarsting is er niets bij. Pus, bloed en ander vies vocht vliegt in het rond en ik kan nog net bukken. Het stroomt eruit.
We houden de boel schoon en zie: na een maand heeft de merrie haar ontzettend lieve hoofd weer terug…
Betrouwbare merrie !
Zal ik de Duitse mevrouw nog even bellen over de merrie mit ganz wieder liebe Kopf?
Ik vertel het de mevrouw in andere bewoording en stel voor dat we morgen daar dan maar gaan kijken want het ontbreekt mij even de mogelijkheid haar op te halen en keurig gepoetst, geknipt en verzorgd op stal te hebben staan.
Betrouwbare afspraak
Op afgesproken tijdstip, pünktlich als altijd, staan meneer en mevrouw aus der Heimat met de auto te wachten bij het natuurgebied. Ik stel me voor en wijs naar de horizon. We zullen een stukje moeten wandelen, zeg ik, want ALTIJD als we de paarden nodig hebben staan ze ver weg…. En ALTIJD als ik met de auto langsrijdt, staan ze vooraan bij het hek. De lolbroeken.
Tijdens de wandeling vertel ik de mensen hoe lief, braaf en leuk de merrie is. En haar sterkste punt: haar ontzettend lieve hoofd! Ik ratel verder en word ineens onderbroken: ”Das stimmt”, zegt de mevrouw als we de merrie benaderen: “Aber viel zu grösz".
Onbetrouwbare situatie
Nog geen uur later staat de merrie op stal en sta ik te bekomen van de schrik. Allemachtig, wat een hoofd! Van onder haar oogkas tot net iets boven haar neus, heeft de merrie een ontzettende bult zitten. Enorm. Waarschijnlijk een klap gehad van een ander paard. Gewoon een grote blauwe plek, een beetje ongelukkig getimed op haar ontzettend lieve hoofd…
Onbetrouwbare diagnose
Een dag later is de zwelling nog niet gezakt en lijkt groter te worden. “Ze heeft gewoon een ontstoken kies” zegt een paardenvriendin en voor de tweede keer schrik ik. Waarom kon ik dat zelf niet bedenken? Natuurlijk, een jong paard. Oorlog in die mond en een ontstoken kieswortel veroorzaakt natuurlijk de bult. Ik dacht toch echt aan een klap want ze eet verder normaal en heeft geen pijn. ”Ja natuurlijk, dat dacht ik ook al”, zeg ik (foei!) en bel de paardentandarts.
Een dag later staat de vakkundige man de merrie te behandelen. Nee hoor, geen ontstoken kies. “Waarom niet?”, vraag ik. "Ach mevrouw", zegt hij, "de merrie was al tegen de stalmuren omhoog geklommen als ik naar haar hoofd had gewezen. zegt hij rustig en gaat door met vijlen, en wolfskiesjes trekken. Waarom kon ik dat zelf niet bedenken, denk ik wederom.
Betrouwbare diagnose
"Geen zorgen, de boel breekt wel los, een onschuldige maar onverklaarbare zwelling", zegt de veearts. (ps. geen droes!)
Een dag later is het zover. Een orkaanuitbarsting is er niets bij. Pus, bloed en ander vies vocht vliegt in het rond en ik kan nog net bukken. Het stroomt eruit.
We houden de boel schoon en zie: na een maand heeft de merrie haar ontzettend lieve hoofd weer terug…
Betrouwbare merrie !
Zal ik de Duitse mevrouw nog even bellen over de merrie mit ganz wieder liebe Kopf?
