Eén van de leukste boekjes die ik ooit kocht was 'Make your own horse clothing'. Je eigen paardenspullen maken, op maat! Dat is toch helemaal geweldig?!

Dekens repareren
Wij hadden vroeger een paardendekenwasserij en mijn naaimachine maakte overuren vanwege reparaties aan dekens en sjabrakken. Maar waarom niet eens zelf iets maken, vroeg ik mij steeds vaker af. Vooral als ik weer eens zat te mopperen omdat de kwaliteit van de dekens ten wensen overliet...

Een zweetdeken op maat!
Ik kocht dus het boekje 'Make your own horse clothing' en begon met een eenvoudige zweetdeken te maken van twee verhuis-inpak-dekens. Het bleek stukken gemakkelijker dan ik dacht. Je werkt met een grote hoeveelheid stof, maar voor de rest is het veel recht-toe-recht-aan naaien en het is zeker geen ingewikkelde Haute couture.

Van het een kwam het ander en al gauw leek het erg leuk om zelf spullen te maken en vooral om die als ultieme cadeautje voor een ander te maken. 

Wil wil er nou niet een leuke sjabrak of mooie deken die exact op het paard past en uniek is? Ieder paard is uniek en vooral als je moeite hebt met de pasvorm van de standaard-dekens is een deken zelf maken vaak dé oplossing.

Enkele tips:

• Probeer een van de boekjes van Jean Perry op de kop te tikken. Tweedehands zijn deze nog vaak te koop.  In het boekje staan prima instructies en vooral hoe je specifiek iets voor jouw paard kan maken.
• Begin met het eenvoudigste project dat er is: meestal is dit een zweetdeken van wol of fleece.
• Goedkope stoffen vind je bij o.a. Budgetstoffen. De meeste stoffen (wol, fleece of canvas) zijn echt niet duur.  Jouw eigengemaakte deken zal sowieso ver beneden de prijs liggen van die in de winkel.
  
• Maak alleen realistische spullen. Een outdoor winterdeken met donzen fiberfilling, zal je echt niet gaan lukken.
  
• Zorg er wel voor dat jouw naammachine de dikte van de deken en sluitingen aan kan. Lederen sluitingen en riemen zal niet gaan.  Deze kun je wel eventueel door een schoenmaker erop laten zetten. Zij hebben vaak leer-naaimachines.
  
• Chiquer dan chique: een borduursel van de naam van je paard erop op de deken of andere spullen maken! Dit kan je bij gespecialiseerde bedrijven laten doen, of misschien heeft jouw oma, moeder, buurvrouw of creatieve vriendin wel een naaimachine die ook kan borduren!
  

Het maken van spullen voor jouw paard is echt niet zo moeilijk als je denkt. Het kan je zelfs veel geld besparen. Én je hebt iets unieks en op-maat-gemaakt voor jouw paard!

In Engeland viel het mij op dat 'the countryside' anders in elkaar zit dan in Nederland.  Dat is logisch. Maar meer in detail: aan ieder houten hek zat een extra plank.  Dit is was niet alleen voor wandelaars om gemakkelijk over het hek te klimmen. Maar dit was vooral voor ruiters om weer op hun paard te stijgen als ze er om welke redenen dan ook, ineens naast staan (of liggen)...

Not done!
In Engeland is het namelijk 'not-done' om vanaf de grond op te stijgen op jouw paard.  Het zadel verschuift, het is niet prettig voor het paard en ook niet goed voor jouzelf. Opstijgen vanaf een hek is verplicht ! En anders maar naar huis wandelen naast je paard....

Waar is de schoft?
Daar zit wat in, bedacht ik mij toen.  Met fjorden hebben wij vooral het eerste dit probleem, fjorden hebben namelijk vaak nauwelijks een schoft en als je wilt opstijgen hangt al snel het zadel onder de buik...
Sommige meiden losten dit probleem handig op. Ze namen een aanloop en sprongen zo op het paard.  Maar hoe groot of klein jouw paard ook is, dit kan niet iedereen en de vraag is of het paardvriendelijk is als je zo in het zadel ploft.

Een krukje, niet alleen voor krukken
En dus ging ik op zoek naar een krukje en kwam het ideale krukje al gauw tegen bij Ikea. We namen er een mee naar huis, zetten deze in de beits en we hebben er nog steeds plezier van.
Gemakkelijk voor het opstijgen maar ook voor honderd-en-één andere functies.

Het ultieme cadeautje
Ik heb inmiddels het krukje vaak aan paardenmensen als cadeautje gegeven. Altijd leuk om de reacties te zien, want de meesten zagen er niet echt een cadeautje in. "Een krukje?", vroegen ze enigszins opgelaten als ze het grote pakket uitpakten...  Maar na een paar dagen of weken kwam al gauw tóch een bedankje: "Jéé wat een handig ding! Bedankt joh!"

En de paarden van de krukje-ontvangers? Die waren net zo dankbaar. Nooit meer het zadel onder hun buik of een ploffend neerkomende ruiter op hun rug...

Vroeger mocht ik graag paarden tekenen. Ik luisterde (half) naar de leraar die voor de klas stond en droomde ondertussen over paarden. Dan tekende ik de mooiste paarden ter wereld in mijn schoolagenda.

Deze herinneringen kwam naar boven naar aanleiding van de recensie van Natasja Kroes over het boek met prachtige tekeningen:
‘De jongen, de mol, de vos en het paard’

The black stallion
Terug naar mijn pogingen om paarden te tekenen... Ik begon altijd standaard met het hoofd. Het paard moest een Arabische volbloed zijn. De zwarte hengst was mijn grote droom en inspiratie. Het paard in mijn agenda begon er al op te lijken, vond ik...
Het paard kreeg een enorm snoekshoofd, dat vond ik prachtig. Achteraf vraag ik mij hoe het arme dier überhaupt kon ademen want mijn tekening liet weinig ruimte over voor de luchtwegen.  En daarna enorm grote ogen en manen tot op de grond.

Met of zonder lichaam
Maar halverwege hield ik vaak op. Zodra ik het lichaam begon te tekenen leek het al gauw nergens op. Een veel te lange hals, een rug of helemaal geen rug en van de vier benen kon je het onderscheid  tussen de voor- en achterbenen niet zien. Al gauw liet ik het maar bij het hoofd alleen.

Kunstenares in spé ? No way!
Ik kwam er achter dat tekenen niet mijn grote talent was. Of kwam het omdat ik gewoon niet verder kwam? Wat had ik vroeger graag van die mooie tekenboeken gewild. Misschien was mijn zwarte hengst dan toch levensvatbaarder geleken dan het rare gedrocht dat ik  altijd tekende.

Nooit te laat!
Maar het is nooit te laat om iets nieuws te leren in het leven. En in deze corona-tijden hebben we tijd genoeg om lekker creatief bezig te zijn of een nieuw talent van onszelf te ontdekken.

Onderstaand een paardentekenboeken die ik kon vinden op Bol.com. Ken jij er nog meer?

Graag zien wij jouw mooie paardentekeningen ! Een 'Challenge' voor alle leeftijden. Met of zonder naamsvermelding. Met of zonder leeftijdsvermelding.
Met of zonder talent....

Wie weet wordt jij ontdekt als illustratrice en werk je in de toekomst mee aan mooie paardenboeken. Laat het ons maar weten, want wij schrijven er dan weer een recensie over om het te delen met paardenliefhebbers! Je eerste fans zijn wij!

Gastrecensies door: Natasja Kroes

‘Ik hoop dat dit boek je aanmoedigt, misschien, om onbevreesd te leven met meer liefde voor jezelf en voor anderen. En dat het je aanspoort om hulp te vragen als je het nodig hebt – wat altijd een moedig iets is om te doen.’

Een plaatje van een boek
Als mij wordt gevraagd ‘wat wil je voor je verjaardag hebben?’, zeg ik ‘doe maar een goed boek, of een boekenbon’. Zo kreeg ik dit jaar onder andere het boek ‘De jongen, de mol, de vos en het paard’ van Charlie Mackesy van een goede vriendin. Ik had het boek al een aantal keren voorbij zien komen op Goodreads en Instagram en werd steeds nieuwsgieriger door de (meer dan) lovende reacties. Na een avond lezen en bladeren in het boek kan ik me alleen maar aansluiten bij deze enthousiaste recensies. Wat een plaatje van een boek!

‘‘Wat is het moedigste dat je ooit hebt gezegd?’ vroeg de jongen.
‘Help’ antwoordde het paard.’

Levenslessen voor alle leeftijden
‘De jongen, de mol, de vos en het paard’ vertelt het verhaal van de bijzondere vriendschap tussen een jongen en drie dieren die zo verschillend van elkaar zijn, maar elkaar daardoor juist ook heel mooi aanvullen. Het boek staat vol levenslessen voor alle leeftijden, en de prachtige illustraties zetten deze woorden nog weer extra kracht bij. Het feit dat de tekst handgeschreven is en zich persoonlijk naar de lezer richt maakt het boek tot slot helemaal af.

‘De waarheid is dat iedereen gewoon maar wat probeert.’

Een prachtig cadeau‘De jongen, de mol, de vos en het paard’ is een boek waar je maar in wilt blijven lezen en bladeren. Een aanwinst voor iedere boekenkast en voor iedere leeftijd, en een prachtig boek om cadeau te geven.

De Nederlandse versie van het boek is vertaald door Arthur Japin.

Wil je reizen om te genieten van andere (paarden-)culturen? Voorlopig kunnen we dat niet meer.  We hebben een luxueuze tijd achter de rug, waarin reizen voor velen mogelijk was, maar het Corona-virus heeft ons, op wereldniveau, teruggezet op onze plaats. De onschuld zijn we kwijt. Reizen is niet alleen milieu-onvriendelijk maar we nemen dus ook dodelijke virussen mee naar huis en wellicht zal het nooit meer zo goedkoop zijn  als voorheen....

Hoe dit verder gaat, zal Joost weten, want één ding is zeker: in het vliegtuig stappen om een (paarden-) evenement aan de andere kant van de wereld mee te maken, zal voor velen een onbereikbare droom zijn geworden.

Maar langzamerhand snakt iedereen weer naar een wereld die iets groter is dan eigen huis en tuin. Dus wat nu?

Wij hebben een goed alternatief gevonden in de vorm van een parel(tje?) van een boek.  "Paard en Ruiters' door Sylvie Lebreton en foto's van Tibo. 

Noortje de Kok is eindredacteur en tekstschrijfster.
" Ik help je graag om heldere, begrijpelijke en prettig leesbare teksten te schrijven.Schrijven is vaak moeilijker dan je denkt. In je hoofd weet je wat je wilt zeggen, maar je krijgt het niet goed op papier. Hoe schrijf ik een vlotte tekst? Hoe houd ik het kort en krachtig? En als het dan uiteindelijk op papier staat, blijven er vragen opduiken. Lopen die zinnen eigenlijk wel lekker? Zitten er nog spelfouten in? Bij grote en kleine vragen op het gebied van tekstschrijven kan ik je als tekstschrijver verder helpen. Met advies en tips of door je tekst onder handen te nemen. Of, als je wilt, je teksten in zijn geheel voor je te schrijven."