Project Claudia
- Van marktpony naar kinderpony -
Britt Neijzen
Mijn naam is Britt (1996) en ik kom uit Alphen aan den Rijn. Mijn passie voor paarden begon bij paardenboeken, omdat ik van mijn ouders nog niet op les mocht. Ik las de 'Volbloed'-serie en wilde jockey worden, na het lezen van de boeken over Jody lag mijn toekomst op een ranch en na het lezen van 'Heartland' wist ik zeker dat het mijn roeping was om getraumatiseerde paarden te helpen. Deze laatste droom bestaat stiekem nog steeds, maar ondertussen is het mij wel duidelijk dat ik nog een lange weg te gaan heb voor ik net zo goed ben als Amy Fleming.
Op mijn achtste kreeg ik van mijn ouders de simpelste keuze ooit: Je mag óf het abonnement op dit tijdschrift houden (ik heb geen idee meer welk tijdschrift dit was, zoals gezegd, de keus was vrij makkelijk), óf je mag op paardrijden. En zo begonnen de lessen op de manege. Ik heb manege lessen gevolgd tot ik op mijn 18e ging studeren. Ik heb in deze periode ook voor het eerst kennis gemaakt met Natural Horsemanship, maar voor ik hier echt in kon ontwikkelen,
verhuisde ik van het westen naar het hoge noorden.
Mijn voornemen toen ik ging studeren: meer met paarden gaan doen. Nou dat is gelukt! Na wat omzwervingen en een nare blessure ben ik op een kleine stal terecht gekomen met vijf super knappe Friese merries. Nu vier jaar later zijn deze zwarte parels niet meer weg te denken uit mijn leven.
De jongste telg van de kudde was de kleine Zoë. Zij was een beetje een zorgkindje geworden toen ze in haar tweede levensjaar zomereczeem bleek te hebben. Ze moest dus snel leren om een deken om te hebben en zodoende ben ik met haar aan het “werk” gegaan. Ik: zonder enige ervaring met jonge paarden en Zoë: zonder opvoeding.
Nu bijna drie jaar later en heel veel bloed zweet en tranen verder kunnen we samen de wereld aan en die verkennen we dan ook stukje bij beetje. Met de nodige ups en downs zijn we nu op het punt dat we echt kunnen gaan doorrijden. Ik neem jullie graag mee in onze lange weg van verzorgbaby naar eigen wedstrijdtopper!
Op mijn achtste kreeg ik van mijn ouders de simpelste keuze ooit: Je mag óf het abonnement op dit tijdschrift houden (ik heb geen idee meer welk tijdschrift dit was, zoals gezegd, de keus was vrij makkelijk), óf je mag op paardrijden. En zo begonnen de lessen op de manege. Ik heb manege lessen gevolgd tot ik op mijn 18e ging studeren. Ik heb in deze periode ook voor het eerst kennis gemaakt met Natural Horsemanship, maar voor ik hier echt in kon ontwikkelen,
verhuisde ik van het westen naar het hoge noorden.
Mijn voornemen toen ik ging studeren: meer met paarden gaan doen. Nou dat is gelukt! Na wat omzwervingen en een nare blessure ben ik op een kleine stal terecht gekomen met vijf super knappe Friese merries. Nu vier jaar later zijn deze zwarte parels niet meer weg te denken uit mijn leven.
De jongste telg van de kudde was de kleine Zoë. Zij was een beetje een zorgkindje geworden toen ze in haar tweede levensjaar zomereczeem bleek te hebben. Ze moest dus snel leren om een deken om te hebben en zodoende ben ik met haar aan het “werk” gegaan. Ik: zonder enige ervaring met jonge paarden en Zoë: zonder opvoeding.
Nu bijna drie jaar later en heel veel bloed zweet en tranen verder kunnen we samen de wereld aan en die verkennen we dan ook stukje bij beetje. Met de nodige ups en downs zijn we nu op het punt dat we echt kunnen gaan doorrijden. Ik neem jullie graag mee in onze lange weg van verzorgbaby naar eigen wedstrijdtopper!
Deel 1: Alle eisen van tafel
Deel 2: Barre tocht naar huis
Deel 3: Van marktpony naar kuddepony
Deel 4: Inhaalslag
Deel 5: Trainen tot ze een ons weegt
Deel 6: Elke dag beter!
Deel 7: Aan het werk!
Deel 8: Op naar een nieuw jaar!
Deel 9: Bloedfanatiek
Deel 10: Een stapje terug en drie sprongen vooruit
Britt is te vinden op Social Media:
