Geschreven door: Anita Rozendaal-Baaij
Plezier!
Hallo allemaal,
Wat een leuk initiatief is dit! Volop schrijven, de gedachten de vrije loop laten en vertellen of lezen over dat onderwerp wat bij ons allemaal de aandacht heeft: paarden. Mijn doel met een artikel is om mensen aan het denken te krijgen, lekker vrij en open.
Ieder persoon die aan paarden denkt, heeft daar direct een bepaald gevoel bij. De een is bij de gedachten over paarden blij en enthousiast, de volgende misschien zelfs een tikkeltje verliefd en dan zit er nog iemand thuis op de bank die heeft er juist walging van heeft en denkt enkel aan kriebelharen en een stinkende paarden-aroma.
Denkt mijn paard aan mij?
Als ik zelf dan naar stal ga en ik zie mijn verzorgpaardje daar vrolijk in haar stal staan, dan vraag ik mijzelf altijd af of zij dat ook heeft, een bepaald gevoel als ze mij ziet. Zou ze blij zijn? Of helemaal niet, denkt ze überhaupt wel na? Dat zijn onderwerpen waar ik als mens heel lang over kan filosoferen.
Ooit heb ik een opleiding gedaan als paraveterinair, later ben ik doorgegaan in het Hbo met de opleiding Diergezondheidszorg en Management. Een van de vakken die wij kregen was Dierethiek en Welzijn, super interessant maar wel een beetje zweverig soms. Met dit onderwerp wil je wel objectief blijven en niet te antropomorfisch denken. Onderwerpen als motivatie, natuurlijk en aangeleerd gedrag en de intrinsieke waarde komen aan bod. En eigenlijk raak je daar nooit over uitgepraat. Wanneer voldoe je aan de behoefte van een dier? Trends zijn het steeds natuurlijker houden van dieren maar is dat wel altijd goed? Immers is paardrijden alles behalve natuurlijk.
Wat een leuk initiatief is dit! Volop schrijven, de gedachten de vrije loop laten en vertellen of lezen over dat onderwerp wat bij ons allemaal de aandacht heeft: paarden. Mijn doel met een artikel is om mensen aan het denken te krijgen, lekker vrij en open.
Ieder persoon die aan paarden denkt, heeft daar direct een bepaald gevoel bij. De een is bij de gedachten over paarden blij en enthousiast, de volgende misschien zelfs een tikkeltje verliefd en dan zit er nog iemand thuis op de bank die heeft er juist walging van heeft en denkt enkel aan kriebelharen en een stinkende paarden-aroma.
Denkt mijn paard aan mij?
Als ik zelf dan naar stal ga en ik zie mijn verzorgpaardje daar vrolijk in haar stal staan, dan vraag ik mijzelf altijd af of zij dat ook heeft, een bepaald gevoel als ze mij ziet. Zou ze blij zijn? Of helemaal niet, denkt ze überhaupt wel na? Dat zijn onderwerpen waar ik als mens heel lang over kan filosoferen.
Ooit heb ik een opleiding gedaan als paraveterinair, later ben ik doorgegaan in het Hbo met de opleiding Diergezondheidszorg en Management. Een van de vakken die wij kregen was Dierethiek en Welzijn, super interessant maar wel een beetje zweverig soms. Met dit onderwerp wil je wel objectief blijven en niet te antropomorfisch denken. Onderwerpen als motivatie, natuurlijk en aangeleerd gedrag en de intrinsieke waarde komen aan bod. En eigenlijk raak je daar nooit over uitgepraat. Wanneer voldoe je aan de behoefte van een dier? Trends zijn het steeds natuurlijker houden van dieren maar is dat wel altijd goed? Immers is paardrijden alles behalve natuurlijk.
N I V E A
Waar hadden wij het over? Of een paard ook nadenkt en bepaalde gevoelens bij mij heeft. Wel, ik denk dat wij als mensen de regel van NIVEA behoorlijk verleerd zijn: Niet Invullen Voor Een Ander. Dus probeer ik dat ook niet bij mijn verzorgpaarden te doen. Als ik denk dat mijn verzorgpaard het naar zijn/haar zin heeft dan ga ik er niet automatisch vanuit dat dit ook zo is.
Elke keer als ik naar mijn verzorgpaarden toe ga, probeer ik er het beste van te maken. Ik haal ze uit stal, benader het paard zonder intentie, ga daarna pas iets doen. Lekker uitgebreid poetsen, dat ene plekje net iets langer kriebelen en rustig opzadelen. Daarbij let ik altijd wel op de lichaamstaal van het paard, ik ben zeker geen softie, maar wil het wel met respect doen.
Het paardje dat ik nu vaak rij is een merrie die altijd alles ziet, heel veel indrukken opneemt en naar mijn idee te rijden is met enkel te denken wat ik wil gaan doen. Ik hoef eigenlijk geen beenhulp of teugeldruk te geven om te bepalen waar wij heen gaan en hoe hard wij gaan en dat gevoel vind ik heerlijk. Als ik zie dat deze merrie een jaar geleden overal voor wegrende denk ik dat ik één doel heb bereikt: ze kan rust en ontspanning vinden bij mij. Dat is iets fysieks wat ik kan waarnemen, een feit. Daar focus ik dan maar zoveel mogelijk op, dat ik toch iets goeds kan doen voor haar.
Heb jij plezier met jouw paard?
Nu hoop ik jullie aandacht te hebben voor het volgende: heb jij wel eens nagedacht over het plezier dat jouw paard kan ervaren in het samenzijn? Of dat nu tijdens het rijden is of daarbuiten?
Maak er een plezierige dag van!
Proudly powered by Weebly