Bang? Nou dat valt wel mee hoor!

11/30/2020

Mijn trots, mijn lieve Schwarzwälder Fuchs meisje, wat doet ze het goed. Ik geniet van haar ontwikkelingen en groei. Het is en blijft een echte puber. De ene keer is ze heel lief en zacht, maar als ze jaloers is of iets anders wil dan dat ze op dat moment krijgt, reageert ze kribbig, haha.

Een vast maatje
Inmiddels staat onze shetlander “Jodie” permanent bij Millana. Voorheen liep ze in de kudde ernaast en haalde ik haar zo nu en dan naar de paddock waar ook Sterre en Burberry (de minishet en rijpony van mijn bonusdochter) staan. Omdat mijn bonuskind heeft besloten te gaan stoppen met rijden en haar pony gaat verkopen, wilde ik dat Millana voor die tijd een vast maatje had. Millana kan nogal onaardig reageren, dus Jodie heeft echt even moeten wennen.

Het gaat steeds beter gelukkig. Maar ik maakte mezelf toch wat zorgen. In het begin joeg Millana Jodie steeds weg, draaide haar kont en trapte haar zelfs als ze in de buurt van de inloopstal kwam. Nu durft Jodie steeds meer en komt ze soms zelfs in de stal wanneer Millana er ook in staat. We boeken dus vooruitgang!

Naar buiten en oefenen!
Voor de afwisseling zijn we (ik en Millana) van de week maar weer eens een klein stukje buiten het erf gaan wandelen. Ze was super braaf. Wel merk ik dat ze wat sterker aan het worden is. Gelukkig luistert ze vrij goed en ondanks dat ze wat blij en springerig was, kon ik haar prima naast/achter mij houden. Ook heb ik haar weer eens op het erf aan de paal vastgezet voor een uitgebreide poetsbeurt.

Want veel dingen die we samen doen zoals poetsen op stal of in de paddock en longeren, die doen we eigenlijk allemaal zonder halster. Ze staat dus niet vaak vast. Het leek mij goed dat wel af en toe te blijven doen. Want hoe graag ik haar straks ook zonder hulpmiddelen wil kunnen rijden, ik wil ook dat ze met zadel en hoofdstel bereden kan worden en met gewoon tuig voor een koets kan lopen. Daarnaast moet ze in een trailer ook gewoon vast kunnen staan zonder dat ze het eng of als vervelend ervaart.

Hoe veelzijdiger ik het straks kan houden, hoe leuker het blijft voor haar en voor ons.

Schriktraining
Ik dacht, laten we eens wat schriktraining doen. Het lijkt mij dat je nooit te vroeg kunt beginnen met gekke voorwerpen en grote enge plastiek zakken in verschillende kleuren en maten.
Millana vind eigenlijk alles wel een heel klein beetje spannend in het begin, maar is snel overtuigt van het feit dat het geen kwaad doet. Dus of ze bang is? Nou, dat valt wel mee hoor!

Over zakken heen lopen en zakken over haar heen, welke kleur het gekke ding ook heeft, ze vind het prima. Zodra ze door heeft dat het eigenlijk niet eng is, wil ze vooral weten wat je ermee kan doen. Ze schraapt er dan overheen met haar voet en probeert het op te pakken.
De rolmaat was eigenlijk nog het meest spannend tot nu toe. Die maakt een raar geluid als hij uitgerold is en heen en weer klappert. Daarbij is hij soms ineens weg!? (gewoon opgerold natuurlijk haha..) Ik heb dit gewoon 20 x herhaald en heb haar beloond zodra ze ook maar in de buurt wilde komen. Met een 15 minuten, was het helemaal prima, maar het blijft een gek ding. Want als je in het gele lint wil bijten, is hij soms ineens weg?

Vertrouwen
We gaan dit nog veel vaker doen. Zodat ze straks al veel spannende geluiden en voorwerpen kent en leert vertrouwen op ons wanneer we zeggen dat het goed is.